Ο∆ηµήτρης Στρατούλης αναφέρεται στα συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα που διαδραµατίστηκαν στην Ελλάδα το πρώτο οκτάµηνο του 2015, όπως τα βίωσε από θέσεις κορυφαίας πολιτικής και κυβερνητικής ευθύνης. Πώς και γιατί έγιναν αυτά, ποιες διεργασίες οδήγησαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στη συνθηκολόγηση µε τους δανειστές.
Ο συγγραφέας προσεγγίζει την καυτή αυτή περίοδο, στο πλαίσιο των τότε οικονοµικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσµίως, από τη σκοπιά των «νικηµένων», της Αριστερής Πλατφόρµας του ΣΥΡΙΖΑ και όσων το καλοκαίρι του 2015 είπαν το µεγάλο «Όχι» και δεν εκχώρησαν στο σύστηµα το ηθικό πλεονέκτηµα της Αριστεράς. ∆εν επιλέγει να γράψει µια ιστορία «από τα πάνω», µόνο για τους πρωταγωνιστές, αλλά «από τα κάτω», µε επίκεντρό της τις πραγµατικές κινητήριες δυνάµεις της κοινωνίας, τις πολύµορφες λαϊκές παρεµβάσεις και κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσµίως.
Ταυτόχρονα, αναδεικνύει την έντονη πολιτική, προγραµµατική και αξιακή διαπάλη µέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, εκτιµώντας ότι οι εσωκοµµατικές διεργασίες και οι αποφάσεις της ηγετικής οµάδας του, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πορεία των εξελίξεων, δεν ήταν µονόδροµος. Χωρίς απαξιωτικούς και υβριστικούς προσωπικούς χαρακτηρισµούς, δίνει απαντήσεις σε 45+3 ερωτήµατα και υποστηρίζει ότι, κάτω από ορισµένες προϋποθέσεις, τα πράγµατα θα µπορούσαν να πάνε αλλιώς και ότι ένας άλλος δρόµος ήταν εφικτός.
Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως στον κόσµο της Αριστεράς, επιδιώκοντας να συµβάλει σε έναν γόνιµο προβληµατισµό και αναστοχασµό. Απευθύνεται, επίσης, στη νεολαία, ώστε να µπορεί να ερµηνεύσει το παρελθόν, να κατανοήσει το παρόν και να δράσει αποτελεσµατικά για να αλλάξει το µέλλον.
Διαβάστε εδώ την προδημοσίευση από το βιβλίο στο ieidiseis.gr (21/11/22).
Προδημοσίευση Τα Νέα, επιμέλεια Δημήτρης Ν. Μανιάτης
Οι δραματικές ώρες μετά το δημοψήφισμα του 2015
Το άγνωστο παρασκήνιο μέσα από το νέο βιβλίο του Δημήτρη Στρατούλη με τίτλο «8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα: Ιανουάριος - Αύγουστος 2015»
Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Στρατούλη λέγεται «8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα: Ιανουάριος – Αύγουστος 2015» (Εκδ. Τόπος). Οπως και να ’χει για το οκτάμηνο εκείνο θα γραφτούν ακόμη πολλά και άγνωστα. Σίγουρα όμως η κατάθεση του τότε αναπληρωτή υπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης, ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και σήμερα συγγραμματέα (με τη Μαριάννα Τσίχλη) του σχηματισμού Λαϊκή Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά παρουσιάζει το δικό της ενδιαφέρον. Κι αυτό αφού οι άγνωστες στιγμές που ο Στρατούλης παραθέτει αλλά και φωτίζει επτά χρόνια μετά είναι αρκετά ενδεικτικές των αντιφάσεων, αδιεξόδων, ρήξεων, μα και συμβιβασμών μιας ομολογουμένως δύσκολης και πυκνής εποχής.
Ο Στρατούλης εξάλλου είχε άμεση γνώση και εικόνα, αλλά και συμβολή στα τότε γεγονότα μέχρι το καλοκαίρι του 2015 που με μια μεγάλη μερίδα στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησαν λόγω ριζικής αντίθεσης στο Μνημόνιο.
Εγραψε την ιστορία αυτής της περιόδου, μέσα στο πλαίσιο των τότε οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσμίως, από τη σκοπιά των «νικημένων», δηλαδή της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ και όσων «το καλοκαίρι του 2015 είπαν το μεγάλο ΟΧΙ», όπως σημειώνεται στο νέο πόνημα.
Μια διαπάλη στο τότε κυβερνών κόμμα που εν πολλοίς ήταν γνωστή, μα παρέμεινε σε πολλά της σημεία υποφωτισμένη και που ακόμη σήμερα καθορίζει ως έναν βαθμό τις συνολικές διεργασίες του χώρου της Αριστεράς. Συσκέψεις που δεν έγιναν γνωστές, τηλεφωνήματα με το δικό τους ειδικό βάρος, εσωτερικά σημειώματα, συναντήσεις που καθρεφτίζουν τις ημέρες εκείνες τα όρια και τις ματαιώσεις. Οκτώ μήνες που δεν άλλαξαν τον κόσμο, όμως άλλαξαν πολλά στην Ελλάδα.
Ο Δημήτρης Στρατούλης αναφέρεται στα γεγονότα του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και την δραματική κορύφωσή τους με το δημοψήφισμα και την συμφωνία με τους δανειστές
«8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα. Ιανουάριος – Αύγουστος 2015» (εκδόσεις ΤΟΠΟΣ) είναι ο τίτλος του βιβλίου του Δημήτρη Στρατούλη, πρώην υπουργού της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχους της Αριστερής Πλατφόρμας που εναντιώθηκε στον «επώδυνο συμβιβασμό» του τρίτου μνημονίου με υπογραφή Τσίπρα.
Ο συγγραφέας (νυν συν-γραμματέας της ΛΑΕ-Ανυπότακτη Αριστερά) αναφέρεται στα γεγονότα του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης και την δραματική κορύφωσή τους με το δημοψήφισμα και την συμφωνία με τους δανειστές που αποτέλεσε την αφορμή για την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και εξηγεί από την πλευρά του «πώς και γιατί αυτά έγιναν, ποιες διεργασίες οδήγησαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στη συνθηκολόγηση με τους δανειστές».
Όπως αναφέρεται σχετικά «έγραψε την ιστορία αυτής της περιόδου, μέσα στο πλαίσιο των τότε οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσμίως, από τη σκοπιά των “νικημένων”, δηλαδή της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ του ΣΥΡΙΖΑ και όσων το καλοκαίρι του 2015 είπαν το μεγάλο ΟΧΙ και δεν εκχώρησαν στο σύστημα το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».
Στο βιβλίο καταγράφονται οι έντονες πολιτικές, ιδεολογικές, προγραμματικές και αξιακές συγκρούσεις που έλαβαν τότε χώρα στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματος και αποτιμώνται οι εσωκομματικές διεργασίες και οι αποφάσεις της ηγετικής ομάδας που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, «γιατί εάν αυτή δεν συνθηκολογούσε ή εάν οι ασυμβίβαστες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πλειοψηφούσαν σε αυτόν, η πορεία των εξελίξεων θα ήταν διαφορετική», όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Η απόφαση για το δημοψήφισμα
«Μετά την εμπλοκή που υπήρξε, λόγω της διαφωνίας των δανειστών με την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης και της απόρριψης από αυτή της δικής τους πρότασης, το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος άρχισε να έρχεται ορμητικά στο προσκήνιο. Η πρόταση για τη διεξαγωγή του ανακοινώθηκε με τηλεοπτικό διάγγελμα από τον Πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα αργά το βράδυ της Παρασκευής 26/6/2015, μετά από συνεδρίαση του Κυβερνητικού (και αργότερα του Υπουργικού) Συμβουλίου. Το δημοψήφισμα θα γινόταν την Κυριακή 5 Ιουλίου, με βάση το ερώτημα: «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ στο Eurogroup της 25ης/6/2015;».
Στο Υπουργικό Συμβούλιο εγκρίθηκε η πρόταση του Πρωθυπουργού για δημοψήφισμα, παρότι προηγουμένως 3-4 Υπουργοί είχαν εκφράσει διαφωνίες ή επιφυλάξεις (Γιάννης Δραγασάκης, Γιώργος Σταθάκης και άλλοι), όπως και ο Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου Σπύρος Σαγιάς. Οι Υπουργοί που προερχόμασταν από την Αριστερή Πλατφόρμα υποστηρίξαμε στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβούλιου την πρόταση του Πρωθυπουργού για δημοψήφισμα και την ψήφο υπέρ του «Όχι». Εκτιμήσαμε, με σιγουριά, ότι η μάχη υπέρ του «Όχι» μπορούσε να κερδηθεί, γιατί η αλαζονική, εκβιαστική και αντιδημοκρατική στάση των δανειστών και του εγχώριου μνημονιακού οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου είχε συσσωρεύσει τεράστια λαϊκή οργή και είχε προκαλέσει αντιμνημονιακή ριζοσπαστικοποίηση σε ένα μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, που ασφυκτιούσαν από τις αντικοινωνικές πολιτικές λιτότητας.
Τονίσαμε ότι ως κυβέρνηση διαθέταμε σε αυτή τη μάχη πολύ ισχυρά πολιτικά και επικοινωνιακά πλεονεκτήματα: Την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων απέναντι σε διεθνείς τοκογλύφους και Έλληνες ολιγάρχες, της δημοκρατίας απέναντι σε πραξικοπηματικά τελεσίγραφα των δανειστών και της εθνικής κυριαρχίας απέναντι σε αυτούς που προσπαθούσαν να διατηρήσουν την Ελλάδα σε καθεστώς αποικίας χρέους. Επίσης, υπογραμμίσαμε ότι ενδεχόμενη ρήξη μας με τους δανειστές θα προκαλούσε αναταραχή στις αγορές, σοβαρά πολιτικά προβλήματα στις κυβερνήσεις της ΕΕ, υπαρξιακά προβλήματα στην Ευρωζώνη και αμφισβήτηση θεμελιωδών, ακόμα και ζωτικών, συμφερόντων των κυρίαρχων τάξεων και χωρών στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, οι οποίες, τελικά, θα είχαν και οι ίδιες πολλά να χάσουν. Κυρίως, όμως, θα λειτουργούσε ως παράδειγμα αντίστασης, ανυπακοής και νικηφόρας προοπτικής και για άλλους λαούς της Ευρώπης. Επίσης, διατυπώσαμε την εκτίμηση ότι το «Όχι» θα νικήσει στο δημοψήφισμα με μεγάλη διαφορά και ζητήσαμε από τον Πρωθυπουργό η κυβέρνηση να προετοιμαστεί επαρκώς και να έχει έτοιμο συγκεκριμένο σχέδιο για την περίπτωση νίκης και συνεπαγόμενης ρήξης με τους δανειστές, γιατί θεωρούσαμε αδιανόητο ότι αυτή η κυβέρνηση δε θα σεβόταν ή θα ακύρωνε την εκφρασμένη δημοκρατικά πολιτική βούληση του ελληνικού λαού.
Τελικά, πάρθηκαν ορισμένα μέτρα, όπως η συγκρότηση διυπουργικών επιτροπών, ώστε σε περίπτωση ρήξης με τους δανειστές να διασφαλίσουν την ομαλή ροή μισθών, συντάξεων, ενεργειακών πόρων, τραπεζικών καταθέσεων και άλλων. Για το θέμα, όμως, της προετοιμασίας για το ενδεχόμενο έκδοσης εθνικού νομίσματος, ο Πρωθυπουργός δε δέχτηκε να γίνει στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου κάποια περαιτέρω συζήτηση ούτε να παρθεί απόφαση για σχετική προετοιμασία».
Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Λ. Σταυρόπουλος, Το Βήμα 19.11.2022
Παρουσίαση από τον Π. Σωτήρη, in.gr
Η λεπτομερής καταγραφή και αποτίμηση που κάνει ο Δ. Στρατούλης βοηθά να συζητήσουμε τι ακριβώς έγινε το 2015
Για όποιον γνωρίζει τον Δημήτρη Στρατούλη, είτε συμφωνεί μαζί του είτε, όχι, το βιβλίο που έγραψε για τα γεγονότα του 2015, με τίτλο 8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα. Ιανουάριος – Αύγουστος 2015 και μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος, αποτυπώνει και την αγωνιστικότητα και την ειλικρίνειά του. Είναι επίσης ένα χρήσιμο εργαλείο για να μπορέσουμε να συζητήσουμε τι έγινε εκείνη την ταραγμένη περίοδο.
Να συζητήσουμε σημαίνει πρώτα από όλα να θυμηθούμε τι ακριβώς έγινε τότε, ποια ήταν τα διακυβεύματα, ποιες οι διαφορετικές ιστορικές επιλογές. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από την ιδιότυπη αποσιώπηση του ότι όντως υπήρχαν επιλογές τότε, αποσιώπηση και διαγραφή που από διαφορετικές αφετηρίες κάνουν τόσο τα πολιτικά κόμματα που στήριξαν τα δύο πρώτα μνημόνια και που λίγο πολύ ανακυκλώνουν τη μυθολογία ότι η έξοδος είχε ξεκινήσει το 2014 και άρα το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν απλώς ένα καταστροφικό «διάλειμμα», όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ που κατά βάζει αναπαράγει τη δική του μυθολογία ότι «άλλη επιλογή από τη συνθηκολόγηση δεν υπήρχε». Η βία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ένα πρώτο σημείο που καλό είναι να μην ξεχνάμε και το οποίο υπογραμμίζει ιδιαίτερα ο Στρατούλης στο βιβλίο του ήταν στην Ελλάδα δοκιμάστηκε το χειρότερο δυνατό πρόσωπο του «Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος».
Δεν αναφέρομαι μόνο στα τρομακτικά αποτελέσματα που είχαν για την κοινωνική συνοχή τα δύο πρώτα μνημόνια – ποιος μπορεί να ξεχάσει την επίσημη ανεργία να φτάνει στο 27% και την απώλεια του ΑΕΠ να αγγίζει σωρευτικά το 25% – αλλά και στο είδος του εκβιασμού που ασκήθηκε όντως πάνω στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Τότε που στην πραγματικότητα δοκιμάστηκε κάθε μέσο ώστε να αυξηθεί το κοινωνικό κόστος – ποιος ξεχνά τον τρόπο που μεθοδεύτηκε κρίση ρευστότητας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα –, αλλά και ξεδιπλώθηκαν απαιτήσεις λιτότητας που αντιμετώπιζαν ως προπατορικό αμάρτημα ακόμη και τις παραμικρές προσπάθειες «κοινωνικού προσώπου».
Εάν κανείς το συγκρίνει αυτό με την ευκολία με την οποία ξεχάστηκαν – σε πάρα πολύ μεγαλύτερη κλίμακα – νόρμες και περιορισμοί στα ελλείμματα όταν ήρθε η πανδημία και υπήρξε κίνδυνος και για τις «κεντρικές οικονομίες» της Ευρώπης, γίνεται κατανοητό το μέγεθος του κυνισμού με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η Ελλάδα. Κάτι που υπογραμμίζει και το υπαρκτό κίνδυνο που αντιπροσωπεύει το γεγονός ότι επί της ουσίας ευρωπαϊκή αυτοκριτική δεν υπήρξε ποτέ. (...)
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί
Το βιβλίο του Στρατούλη είναι μια σημαντική συνεισφορά σε αυτή τη συζήτηση. Είναι λεπτομερές, καλά τεκμηριωμένο, και ειλικρινές. Βοηθά να παρακολουθήσεις τα γεγονότα και τις καμπές. Προφανώς ο ίδιος ο Στρατούλης δικαιολογεί με αυτό τον τρόπο τις επιλογές του, όμως το κάνει με αυτοκριτική διάθεση και ταυτόχρονα υπεράσπιση των επιλογών που έκανε που ας μην ξεχνάμε ότι τον οδήγησαν εκτός Βουλής και εκτός κυβέρνησης, την ώρα που τα στελέχη που περιφρόνησαν το ΟΧΙ σήμερα ετοιμάζονται για ενδεχόμενη επιστροφή τους σε υπουργικούς θώκους.
Πάνω από όλα είναι ένα βιβλίο που επιτρέπει να συζητήσουμε μια κρίσιμη καμπή και εάν μπορούσε σε εκείνη τη φάση να είχε υπάρξει ένας άλλο δρόμος. Αυτό δεν είναι παρελθοντολογία, αλλά αναγνώριση ότι στην ιστορία δεν υπάρχουν μονόδρομοι.
Διαβάστε το άρθρο εδώ
γράφει ο Παναγιώτης Σωτήρης, in.gr (26.11.2022)
Μαρίνα Μπίτσικα για το Documento
«8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα» – Το βιβλίο του Δημήτρη Στρατούλη για τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015
Θέλησε να συμμετάσχει στον ανοιχτό και διαρκή «πόλεμο της μνήμης» που διεξάγεται για την ερμηνεία των γεγονότων και των πολιτικών αποφάσεων κατά τη διάρκεια του πρώτου οκταμήνου του 2015. Ο Δημήτρης Στρατούλης, στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας-Ανυπότακτης Αριστεράς σήμερα και εκ των πρωταγωνιστών στην προμνημονιακή περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγραψε για τους «8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα/Ιανουάριος-Αύγουστος 2015» (Εκδόσεις Τόπος-Νοέμβρης 2022) . Το βιβλίο μοιάζει με ένα πολιτικό καλειδοσκόπιο, με τα ιδεολογικά κάτοπτρα της πάλαι ποτέ Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ/Αριστερό Ρεύμα, αλλά και με τα γραπτά τεκμήρια/δημόσιες τοποθετήσεις, να ανασυνθέτουν τα κρίσιμα γεγονότα της περιόδου όπως τα βίωσε ο ίδιος από θέσεις κορυφαίας πολιτικής και κυβερνητικής ευθύνης.
Το ενδιαφέρον είναι ότι, ανεξάρτητα από τις κρίσεις και τις ερμηνείες, το βιβλίο του Δημήτρη Στρατούλη, γίνεται σημείο αναφοράς για όσους θέλουν να διερευνήσουν τη μνημονιακή «στροφή» ή τη προδιαγεγραμμένη κατ΄άλλους πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο της κυβερνητικής διαχείρισης. Παράλληλα, ως προς τη δομή του –ξεκινά από τους λαϊκούς αγώνες και το κίνημα των πλατειών 2010-2012, διαπερνά τις εκλογικές μέρες με τα διλήμματα για τους κινδύνους ενσωμάτωσης , για τις κυβερνητικές δυνατότητες (ή αυταπάτες) ρήξεων με ταξική μεροληψία υπέρ των λαϊκών νοικοκυριών σε καπιταλιστικό έδαφος ως τον συμβιβασμό (συνθηκολόγηση με το κεφάλαιο, κατ΄άλλους) , το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη και το λαϊκό «όχι» στις προτάσεις των δανειστών…Το βιβλίο περιλαμβάνει έγγραφα και παρεμβάσεις σε συνεδριάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ομιλίες κορυφαίων στελεχών, όπως τις κατέγραψε στις σημειώσεις του ο Δημήτρης Στρατούλης, σε κρίσιμες συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής πριν από την υπογραφή και την έγκριση από τη Βουλή του τρίτου μνημονίου. Υπάρχουν και διαλόγοι που είχε με πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, όπως και μεταξύ άλλων με τον τότε υπουργό Οικονομικών και σήμερα Γραμματέα του ΜέΡΑ25 Γιάνη Βαρουφάκη. Σημαντική παράμετρος στην οπτική Στρατούλη είναι ο λαϊκός παράγοντας και γι αυτό το βιβλίο σκιαγραφεί με ένταση στις καμπές της περιόδου τις κινητοποιήσεις και τους συλλογικούς αγώνες της εποχής.
Ο Δημήτρης Στρατούλης διετέλεσε βουλευτής Β΄Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ και αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης το πρώτο επτάμηνο του 2015. Κρίνει ότι ένας άλλος δρόμος ήταν εφικτός για τον ΣΥΡΙΖΑ, για την κυβέρνησή του, για την πορεία της χώρας, θεωρώντας ότι πέρα από τους αντικειμενικούς παράγοντες που καθόρισαν τις εξελίξεις της περιόδου (αποφάσεις σε ΕΕ, δυσμενείς διεθνείς συσχετισμοί δύναμης κ.λπ.), υπάρχει και ο υποκειμενικός παράγοντας (διεργασίες εντός ΣΥΡΙΖΑ και αποφάσεις ηγετικής ομάδας) που έγειραν την πλάστιγγα.
Εκφράζει την πεποίθηση ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός για κοινωνική και πολιτική αλλαγή, ότι υπάρχει ελπίδα. Όπως γράφει, το καπιταλιστικό σύστημα παραείναι άδικο και εκμεταλλευτικό για να παραμείνει αιώνιο. Δε θα πέσει όμως από μόνο του, αλλά με τους συνειδητούς συλλογικούς αγώνες των εργαζομένων τάξεων. «Αρκεί να γίνουν τομές στην ίδια την Αριστερά και αυτή να διαθέτει συγκροτημένο σχέδιο ανατροπής και αλλαγής», σημειώνει.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και απόσπασμα του βιβλίου εδώ
Π. Μπίτσικα, Documento (26/11/2022)
8 μήνες που ακόμα συνταράζουν την Ελλάδα
του Δημήτρη Σαραφιανού
Τo βιβλίο του Δημήτρη Στρατούλη αντανακλά την αγωνιστικότητα και την τιμιότητα του συγγραφέα. Τιμιότητα που λείπει στην πολιτική, αλλά που χρωματίζει το βιβλίο, προσθέτοντας βάθος στην αυτοκριτική που περιέχει. Αξίζει λοιπόν να διαβαστεί και γι’ αυτό το λόγο.
Οι 8 αυτοί μήνες πράγματι συγκλόνισαν την Ελλάδα και συνεχίζουν να την συγκλονίζουν, καθώς ζούμε στον αστερισμό της μεταδημοψηφισματικής δημοκρατίας. Είναι λοιπόν σημαντικό ένα βιβλίο που ακουμπάει τον πυρήνα του προβλήματος. Με πρώτο από όλα το ερώτημα. Θα μπορούσαν να είχαν πάει αλλιώς τα πράγματα;
Ας δούμε κατ’αρχάς πού βρισκόμαστε σήμερα από πλευράς πολιτικής της Ε.Ε.. Περάσαμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εν μέσω πανδημίας και μετά, όταν εμφανίστηκαν όλα τα προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες, όπου ακολουθήθηκε μια πολιτική δημοσιονομικής χαλάρωσης και όπου κανείς δεν επιζητούσε πρωτογενή πλεονάσματα, σε αντίθεση με την μνημονιακή περίοδο σκληρής λιτότητας. Και η χαλάρωση αυτή δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά όλες τις χώρες της Ε.Ε. κατά παράβαση και του σχετικού Συμφώνου Σταθερότητας. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η μνημονιακή πολιτική της Ε.Ε. ήταν μια καθαρά πολιτική απόφαση, η οποία επέβαλε την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης ακόμα και σε χώρες που εύκολα θα μπορούσαν να διασωθούν χωρίς να οδηγηθούν σε κοινωνική και οικονομική ασφυξία. Όπως σωστά αναφέρει και ο συγγραφέας, η πολιτική αυτή αποτυπώθηκε στο ρητό του Σόϊμπλε «θα τους γδάρω και θα ανεμίζω το τομάρι τους στους Podemos».
Ήταν γνωστή αυτή η πολιτική απόφαση; Αναμφίβολα, καθώς είχε προηγηθεί το παράδειγμα της Κύπρου. Ήταν λοιπόν γνωστό ότι θα έπρεπε κανείς να προετοιμαστεί για να συγκρουστεί με αυτές τις αποφάσεις και με αυτούς τους πολιτικούς συσχετισμούς και φυσικά τέτοια προετοιμασία δεν υπήρχε από το ΣΥΡΙΖΑ, όπως σωστά επισημαίνει ο συγγραφέας. Και όχι μόνο δεν υπήρχε, αλλά δεν υπήρχε η βούληση να υπάρχει, καθώς, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν «ούτε καταστροφική ρήξη, ούτε υποχώρηση». Αν έχεις την άποψη ότι η ρήξη είναι εκ προοιμίου καταστροφική, ενώ η υποχώρηση όχι, το πεδίο της διαπραγμάτευσης είναι εξ υπαρχής υπονομευμένο. Και φυσικά αυτή η άποψη δεν ήταν κυρίαρχη μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως το ΚΚΕ, το οποίο την παραμονή του δημοψηφίσματος εξέδωσε ανακοίνωση για το πόσο καταστροφική θα ήταν μια ρήξη με την ευρωζώνη (και άρα όλες οι ρήξεις παραπέμπονται στο σοσιαλισμό)
Το δεύτερο που θα ήθελα να τονίσω είναι το θάρρος και η παρρησία με την οποία ο συγγραφέας κάνει αυτοκριτική, επισημαίνοντας ότι η αριστερή πλατφόρμα θα μπορούσε να είχε προβεί σε πιο πολλές εξωστρεφείς πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες και διαμαρτυρίες για την εξελισσόμενη συστημική μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό σημείο, ιδίως την περίοδο που ξηλώνονταν ένα – ένα τα διαπραγματευτικά εργαλεία, όταν ξυνόταν ο πάτος του βαρελιού των αποθεμάτων, προκειμένου να αποπληρωθούν τα χρέη προς το Δ.Ν.Τ. (...)
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
γράφει ο Δ. Σαραφιανός, aristerorevma.gr
Βιβλιοπαρουσίαση του Γιάννη Τόλιου aristerorevma.gr
(...) Με το βιβλίο του ο συγγραφέας συμμετέχει στον ανοικτό και διαρκή «πόλεμο μνήμης» που διεξάγεται για την ερμηνεία των γεγονότων και των πολιτικών αποφάσεων στη διάρκεια του πρώτου οχταμήνου του 2015. Δεν προβαίνει σε απλή παράθεση ιστορικών γεγονότων και διεργασιών εκείνης της περιόδου, αλλά αναδεικνύει μέσα από τις μεγάλες και μικρές στιγμές, το γενικό μέσα από το ειδικό, τη μεγάλη και κεντρική εικόνα μέσα από τις επιμέρους συναρπαστικές λεπτομέρειες και τη βασική κατεύθυνση που έπαιρναν κάθε φορά οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Μετατρέπει το προσωπικό του βίωμα σε βίωμα συλλογικό, αξιολογώντας πολιτικά όσα έγιναν τότε, καταλήγοντας σε χρήσιμα συμπεράσματα από το πρόσφατο παρελθόν, για το μέλλον.
Για όλους αυτούς τους λόγους το βιβλίο του Δημήτρη Στρατούλη, θα είναι στο μέλλον, απαραίτητο μέσο αναφοράς για κάθε ιστορικό ερευνητή αυτής της περιόδου, αφού σε αυτό αποτυπώνει με πλήθος γραπτών τεκμηρίων και δημόσιων τοποθετήσεων, την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και κινηματική ιστορία του πρώτου οχταμήνου του 2015, καθώς και τη διαδρομή ενός σημαντικού ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος (Αριστερό Ρεύμα – Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ), που κανείς ιστορικός δε θα δικαιούται να αγνοεί.
Όπως εξηγεί ο ίδιος, αισθάνεται «ηττημένος» και γι’ αυτό στενοχωρημένος και πικραμένος, αλλά όχι απογοητευμένος, ούτε μετανιωμένος», γι’ αυτά για τα οποία αγωνίστηκε, γιατί τελικά «το σύστημα μπορεί να νίκησε αυτόν και τους συντρόφους του της Αριστερής Πτέρυγας, που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την συνθηκολόγησή με τους δανειστές, αλλά δε τους υπόταξε και ούτε εκχώρησαν το ηθικό αγωνιστικό πλεονέκτημα της Αριστεράς». Και στο τέλος του βιβλίου επιμένει ότι, «παρόλα όσα έγιναν, υπάρχει ελπίδα». Γιατί το καπιταλιστικό σύστημα είναι πολύ άδικο και εκμεταλλευτικό για να παραμείνει αιώνιο. Δε θα πέσει όμως από μόνο του, αλλά με τους συλλογικούς αγώνες των λαών. Αρκεί να γίνουν γόνιμες τομές στις θεωρήσεις και τις πρακτικές της Αριστεράς και να διαθέτει συγκροτημένο και πειστικό σχέδιο ανατροπής, αλλαγής και ελπιδοφόρας προοπτικής.
Όσον αφορά την Ελλάδα, θεωρεί ότι οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα μπορούσαν να βρουν ένα κοινό ενωτικό κινηματικό, πολιτικό και εκλογικό βηματισμό και να απευθυνθούν για συνεργασία στις δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25), στη βάση ενός κοινού προγράμματος για τα άμεσα προβλήματα του λαού, διατηρώντας η κάθε μία πολιτική δύναμη την οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλειά της. Εκτιμά ότι έτσι θα μπορέσουν να αποτελέσουν ένα ισχυρό αγωνιστικό αντιπολιτευτικό στήριγμα για τον ελληνικό λαό στις σημερινές ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και να τους είναι πραγματικά χρήσιμες.
Πιστεύει ότι το παράθυρο της δημιουργικής Ουτοπίας, δηλαδή μιας κοινωνίας ισότητας-ελευθερίας-κοινωνικής δικαιοσύνης, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, βρίσκεται πάντα ανοικτό μπροστά μας. Ότι όσα έγιναν το 2015 δεν ξεγίνονται, ούτε μπορούν να αλλάξουν. Όμως, το παρόν και το μέλλον μπορούν να αλλάξουν. Ότι η ιστορία διαμορφώνεται από τη συνειδητή συλλογική δράση των ανθρώπων και ότι η πορεία της δεν είναι προκαθορισμένη αλλά είναι προϊόν του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ,
γράφει ο Γ. Τόλιος, aristerorevma.gr 16/12/2022
Όσα είπαμε παλιά ισχύουν.
γράφει ο Χρήστος Λάσκος alterthess.gr
(...) Το βιβλίο είναι από αυτά που δεν παρουσιάζονται. Μόνο διαβάζονται. Είναι τέτοιο το μέγεθος της παρεχόμενης ουσιώδους πληροφορίας, που οποιαδήποτε παρουσίαση θα το αδικούσε ανεπανόρθωτα. Πρόκειται για χρονικό των γεγονότων, των πολιτικών εξελίξεων, μέσα κι έξω από το κόμμα, των πρακτικών και των πρωτοβουλιών, μαζί και των αποριών, των προχωρημάτων και των υποχωρήσεων -έως την τελική προσχώρηση της κυβέρνησης.
Μεγάλη αξία δίνει στο βιβλίο η μεταφορά της υπουργικής εμπειρίας, στον κρίσιμο τομέα της κοινωνικής ασφάλισης. Η κομματική εμπειρία δείχνει πως μπορούσε να επιδιωχτεί, με όλη την ενδεχομενικότητα και με γνωστούς τους συσχετισμούς, μια άλλη πορεία, πιστή στις διακηρύξεις, αλλά και στη μέχρι τότε πρακτική. Μια πορεία ρήξης με τα μνημόνια και την σκόπιμη και καλά οργανωμένη κοινωνική μηχανική, που κατέστρεψε τις προοπτικές της πλειοψηφίας ενός λαού. Η υπουργική εμπειρία προσθέτει συγκεκριμένα παραδείγματα, στα οποία έγιναν πράγματα σε αυτήν την κατεύθυνση. (...)
Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Χ. Λάσκος, alterthess.gr 29/03/2023
Βιβλιοκρισία της ιστορικού Αγγελικής
Το βιβλίο του Δημήτρη Στρατούλη αναμφίβολα προ(σ)καλεί τον αναγνώστη και την αναγνώστρια να αναστοχαστούν κριτικά και να προβληματιστούν πάνω σε κοινωνικά, ιδεολογικά και πολιτικά οράματα, προτάγματα και διακυβεύματα που διαμορφώθηκαν, εφαρμόστηκαν ή/και διαψεύστηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Όχι μόνο διότι ο συγγραφικός προβολέας στρέφεται στα δραματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα το πρώτο οκτάμηνο του 2015 ούτε μόνο λόγω της ιδιότητας του συγγραφέα, ο οποίος κατείχε τότε θέσεις πολιτικής και κυβερνητικής ευθύνης, αλλά και εξαιτίας των πολλαπλών προσλήψεων που μπορεί να έχει η ιστόρηση ενός τέτοιου ατομικού και συλλογικού βιώματος ιδιαίτερα στην παρούσα πολιτική συγκυρία.
Η δεδηλωμένη πρόθεση του συγγραφέα να προβεί στην καταγραφή, ανάλυση και ερμηνεία των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνεκτιμώντας τις πολιτικές, ιδεολογικές και προγραμματικές ζυμώσεις και συγκρούσεις μέσα στον Σύριζα, τον ρόλο του Αριστερού Ρεύματος και της Αριστερής Πλατφόρμας αποτελεί στην ουσία την πρόθεσή του να συνθέσει ένα αντί-αφήγημα: το αντίπαλο δέος στο κυρίαρχο μιντιακό και πολιτικό αφήγημα της απουσίας εναλλακτικής(T.I.N.A. There Is No Alternative).
Η απόπειρα ιστορικής θέασης ενός τέτοιου εγχειρήματος συνιστά μία επιπρόσθετη πρόκληση, καθώς γεννώνται διάφορα ερωτήματα: Είναι δυνατή η ιστορική αποτίμηση γεγονότων των οποίων το αποτύπωμα εξακολουθεί να είναι νωπό στην ελληνική κοινωνία και τις συλλογικές μνήμες των κοινωνικών και πολιτικών υποκειμένων; Είναι σε θέση το δρων πολιτικό υποκείμενο να προβεί σε μια νηφάλια προσέγγιση των γεγονότων και διεργασιών στα οποία συμμετείχε ενεργά; Μπορεί αυτή η βιωματική καταγραφή να αποτελέσει αξιόπιστο ιστορικό τεκμήριο; (...)
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Α. Μουζακίτη, aristerorevma.gr (22.12.2023)
Ο Δημήτρης Στρατούλης μιλάει στην κάμερα του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟS και στον Νίκο Θρασυβούλου, για το νέο του βιβλίο "8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα -Ιανουάριος - Αύγουστος 2015"
Ο Δημήτρης Στρατούλης αναφέρεται στα συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα το πρώτο οκτάμηνο του 2015, όπως τα βίωσε από θέσεις κορυφαίας πολιτικής και κυβερνητικής ευθύνης. Πώς και γιατί έγιναν αυτά, ποιες διεργασίες οδήγησαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στη συνθηκολόγηση με τους δανειστές. Ο συγγραφέας προσεγγίζει την καυτή αυτή περίοδο, στο πλαίσιο των τότε οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσμίως, από τη σκοπιά των «νικημένων», της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ και όσων το καλοκαίρι του 2015 είπαν το μεγάλο «Όχι» και δεν εκχώρησαν στο σύστημα το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Δεν επιλέγει να γράψει μια ιστορία «από τα πάνω», μόνο για τους πρωταγωνιστές, αλλά «από τα κάτω», με επίκεντρό της τις πραγματικές κινητήριες δυνάμεις της κοινωνίας, τις πολύμορφες λαϊκές παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσμίως.
Παρακολουθήστε την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου που έγινε την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022, στο Σεράφειο Δήμου Αθηναίων. Για το βιβλίο μίλησαν οι: Νίκος Χουντής (πρώην ευρωβουλευτής και υπουργός), Σοφία Σακοράφα (βουλευτής, αντιπρόεδρος της Βουλής), Λεωνίδας Βατικιώτης (δημοσιογράφος, οικονομολόγος) , Δημήτρης Σαραφιανός (δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας) και ο συγγραφέας. Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου.