Εκδότης: Συνάψεις
Μετάφραση: Άννα Σπυράκου
Επίμετρο: Ελένη Τζαβάρα
Τα ρόδα της μοναξιάς της Ζακλίν ντε Ρομιγί δεν είναι απλώς ένα βιβλίο «με ρεμβασμούς και αναπολήσεις», αφιερωμένο στις προσωπικές αναμνήσεις της συγγραφέως. Στα έξι μικρά δοκίμια, που άνθισαν στη μοναξιά της μεγάλης ηλικίας, η Ρομιγί θα επιχειρήσει να περιγράψει, με αφετηρία τα αντικείμενα που την περιβάλλουν, χωρίς παραποιήσεις, την κατάδυση στα εσώτερα της συναισθηματικής ζωής, έχοντας ως οδηγό τη διαδρομή προς την «ελεύθερη εσωτερική κίνηση», όπως ονομάζει η ίδια τη μέθοδό της. Στόχος, λοιπόν, του κειμένου δεν είναι να μας προσφέρει «φειδωλές εξομολογήσεις», γύρω από πρόσωπα και γεγονότα μιας ζωής, αλλά να μας οδηγήσει, μέσα από την αυθεντική κατάθεση της δικής της εμπειρίας, στην αποκάλυψη αυτού που ερχόμενο στην επιφάνεια δίνει νόημα στη ζωή μας.
Παρουσίαση στο critique.gr, γράφει ο Χρήστος Ναούμ
Τα κύκνεια δοκίμια της μεγάλης Ελληνίστριας συγγραφέως
(...) Με βάση τα αντικείμενα η συγγραφέας ξετυλίγει τον καμβά των αναμνήσεων της. Παρά τα γηρατειά της και την αδυναμία που τα συνοδεύουν, η γλαφυρότητα των ιδεών και των απόψεων της είναι απερίγραπτη. Καταγράφει την δύση μιας ζωής, της δικής της, που παρά τις αντιξοότητες και την φυσική ανικανότητα η ζωή της συνεχίζεται κανονικά. Οι μνήμες συγχέονται με το παρόν, το ημερεύουν, το γλυκαίνουν, το κάνουν ανεκτό. Όταν το φως κοντεύει να χαθεί, εμφανίζεται η ελπίδα να σταθεί διακριτικά πιο κει. Να εμψυχώσει, να τονώσει και γιατί όχι να παρηγορήσει. Η γηραιά συγγραφέας, παρόλο που δεν βλέπει, καταφέρνει να καταγράψει τις σκέψεις της. Φρέσκιες απόψεις, δροσερές. Το βιβλίο αξίζει να το διαβάσετε, θα γεμίσετε αισιοδοξία. Κι αν υπάρχουν αρνητικές σκέψεις για τα γερατειά και τον θάνατο, θα μπουν στην άκρη, θα κρυφτούν μπροστά στο μεγαλείο και στην δύναμη της ζωής.
Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
critique.gr, Χρήστος Ναούμ (01.05.2010)
|