Στο βιβλίο -αλλά και στο πανί- το πρώτο κεφάλαιο είναι ένα μικρό διαμάντι αφηγηματικής τέχνης και τεχνικής, ανάγνωσμα και θέαμα ισότιμα απολαυστικό. Ένα αυτόνομο θεατρικό μονόπρακτο, που δικαιώνει τον Ταραντίνο για την επιθυμία του: «Θα ήθελα να με θυμούνται λιγότερο ως καλό σκηνοθέτη και περισσότερο ως ικανό σεναριογράφο»! Δικαιώνεται επίσης και για την επιλογή- αποκάλυψη του Αυστριακού, ελάχιστα γνωστού, Κρίστοφ Βαλτς για τον ρόλο αλλά και το αφηγηματικό πετσί του συνταγματάρχη Λάντα. Δεν είναι μόνο η αριστοτεχνική ερμηνεία που επισκιάζει τον σταρ Μπραντ Πιτ (στον ρόλο του υπολοχαγού Άλντο Ρέιν, επικεφαλής των επίλεκτων Αμερικανοεβραίων Μπάσταρδων) αλλά και ο άρτιος χαρακτήρας του βιβλίου.

"Ο Ταραντίνο αφηγείται μια ανατρεπτική ιστορία ανδρείας και ηρωισμού"
 

Inglourious Basterds στο Ποντίκι art

Ο Κουέντιν Ταραντίνο είναι μεγάλος μπάσταρδος. Μεγαλειώδης και μεγαλομανής. Ένα παιδί γεμάτο τρέλα. Έλα αυτά όμως δεν τον εμποδίζουν να κάνει πράξη αυτό που σκέφτεται. Για τον ίδιο η πρόκληση είναι επιλογή και δεν διστάζει στιγμή. Η κινηματογραφική του πορεία, άλλωστε, έτσι έχει χαραχτεί. Ζει για να προκαλεί και μετά για να εντυπωσιάζει. Γι' αυτόν πάνω απ' όλα είναι η διασκέδαση και όσο πιο πολύ ενοχλεί τόσο περισσότερο κερδίζει την προσοχή.

Το βιβλίο Inglourious Basterds αποτελεί το σενάριο της τελευταίας του ταινίας. Στα ελληνικά έχει τον τίτλο Αδωξοι Μπάσταρδη. Όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης, υπάρχει ανορθογραφία. Καθόλου τυχαίο, αφού ο Ταραντίνο επιδιώκει το ανορθόδοξο, το λάθος. Εδώ βρίσκεται ο χαρακτήρας τού δημιουργού και αποτυπώνεται στις σελίδες, όχι μόνο στο σελιλόιντ. Τα πάντα άνω-κάτω. Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του ενθουσιώδους κινηματογραφιστή. Η ιστορία γίνεται παιχνιδάκι στα χέρια του και σ' αυτά του κοινού. Το μείγμα που φτιάχνει είναι εκρηκτικό και όπως το θέλει. Η ιδιαίτερη ματιά τού σκηνοθέτη/σεναριογράφου δίνει τον τόνο. Αμερικανοεβραίοι σκοτώνουν γερμανούς στρατιώτες, το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου γράφεται σε μια αίθουσα κινηματογράφου, συναντήσεις σε μέρη που επινοούνται κ.ά. Οι Μπάσταρδοι είναι η τροπή, η τιμωρία που θα ήθελε ο Ταραντίνο για τους ναζί.

Οι λέξεις στο χαρτί δεν έχουν την ίδια δύναμη με τις εικόνες, όμως το... χάρτινο Inglourious Basterds δεν απογοητεύει. Η ειδοποιός διαφορά είναι αυτή που αναφέρει ο Ντέιβιντ Λ. Ρόμπινς στον πρόλογο: «... η εσωτερική φωνή σου είναι εκείνη που ουσιαστικά λέει τις ατάκες και το δικό σου μυαλό είναι εκείνο που κινηματογραφεί τις σκηνές». Καθένας που κρατά το βιβλίο, μπαίνει (έστω και για λίγο) στην καρέκλα τού σκηνοθέτη. Μοιράζεται τη σκέψη και τη φαντασία τού αυθεντικού. Με λίγη προσοχή εντοπίζει το ανακάτεμα των ιστορικών γεγονότων. Τη βία μέσα στη βία του πολέμου. Τις αναμενόμενες ανατροπές και την τελευταία παράσταση που στήνεται για την ηγεσία του Γ' Ράιχ. Οι Αδωξοι Μπάσταρδη είναι μια τρελή πολεμική ιστορία, από έναν ένδοξο μπάσταρδο.

Διαβάστε στον Οδηγό Ανάγνωσης τον πρόλογο και τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, ολόκληρη τη συνέντευξη του Κουέντιν Ταραντίνο στην Ελευθεροτυπία καθώς και ολόκληρη την παρουσίαση της ταινίας και του βιβλίου που έκανε στο "Βιβλιοδρόμιο" των Νέων η Εριφύλη Μαρωνίτη. Δείτε επίσης την κριτική του Ξ. Μπρουντζάκη στο Ποντίκι art.