Τριμηνιαία Επιθεώρηση Ψυχιατρικής, Νευροεπιστημών & Επιστημών του Ανθρώπου
Απρίλιος-Μάιος-Ιούνιος
Εκδότης: Θανάσης Καράβατος

Το τεύχος 53 έχει λίγα άρθρα. Δημοσιεύουμε, κατ’ εξαίρεση, ένα πολυσέλιδο άρθρο, εκτιμώντας την ιδιαίτερη βαρύτητά του που αγγίζει από πολλές πλευρές την θεματολογία του περιοδικού μας: (α) Αναφέρεται σε μια νοσολογία της παιδικής ηλικίας όπως ο αυτισμός, ειδικότερα στο αποκαλούμενο σύνδρομο Άσπεργκερ που πρωτοπαρουσιάστηκε ως «αυτιστική ψυχοπάθεια» σε μια ιδιαίτερη ιστορικά περίοδο, (β) εξακολουθεί να απαιτεί την επιστημολογική του τεκμηρίωση και (γ) αναδεικνύει τον προβληματισμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων. Εύγλωττος ο τίτλος του άρθρου: Χανς Άσπεργκερ. Εθνικοσοσιαλισμός και «φυλετική υγιεινή» στη Βιέννη της ναζιστικής εποχής. Συγκλονιστική η εξιστόρηση του συγγραφέα Herwig Czech (Χέρβικ Τσεχ) που ανατρέπει με πλήθος στοιχείων το μυθοποιό αφήγημα για τον παιδοψυχίατρο Χανς Άσπεργκερ ως δήθεν υπερασπιστή των ασθενών του εναντίον των μέτρων φυλετικής υγιεινής στη ναζιστική περίοδο της Αυστρίας. Ο διαχωρισμός του μεταξύ «επανορθώσιμων και μη επανορθώσιμων» στα παιδιά με «αυτιστική ψυχοπάθεια» ήταν θανατηφόρος καθώς τροφοδότησε τα ναζιστικά κρεματόρια, εξασφαλίζοντας του, με τη δισημία του, και το «άλλοθι» που του επέτρεψε να γίνει και να παραμείνει για καιρό ονοματοδότης του συνδρόμου.

Το επόμενο άρθρο παρουσιάζει τον ψυχαναλυτικό χώρο του «θεσμικού τρίτου» για την υποδοχή μιας ψυχικής κρίσης.  Η νοσοκομειακή πείρα σε ένα Κέντρο Υποδοχής και Κρίσεων και η ψυχαναλυτική πρακτική έχουν κοινό τους σημείο, την προσπάθεια να ανακουφιστεί η ψυχική οδύνη. Η κρίση απαιτεί γρήγορη και ορθή απάντηση για να αποφευχθεί το επείγον. Ανάγκη να υιοθετηθεί μια στάση διαθεσιμότητας, εντοπίζοντας και παρέχοντας στον πάσχοντα μια πρώτη ανάγνωση της οδύνης, μια πρώτη δυνατότητα ανοίγματος. Στο πλαίσιο τέτοιων ρυθμίσεως, Θεσμικός Τρίτος, είναι ο γιατρός μεταξύ πάσχοντος και της οδύνης του, ή της οικογένειας και μιας κάποιας επισφαλούς ψυχικής ισορροπίας του κ.λπ.  

 Ακολουθεί το άρθρο Νόσος και λογοτεχνία που μας υπενθυμίζει εξ αρχής το κλασικό βιβλίο της Susan Sontag Η νόσος ως μεταφορά για να τονίσει πως η απειλή της νόσου «εγείρει φόβους και αντιστάσεις, που αποκρυσταλλώνονται εντέλει με τη μορφή  λογοτεχνικών μεταφορών, μέσω των οποίων το ανοίκειο της νόσου γίνεται οικείο, εφόσον κατηγοριοποιείται». Στο άρθρο αναπτύσσονται παραδείγματα τόσο από τα σωματικά όσο και τα ψυχικά νοσήματα.

Το τεύχος κλείνει με τα αναγνώσματα, παρουσιάζοντας 3 πρόσφατες εκδόσεις. 

Δείτε στον Οδηγό Ανάγνωσης τα περιεχόμενα του τεύχους.