Ο πόλεµος στην Ουκρανία συµπύκνωσε αντιθέσεις που κυοφορούνταν δεκαετίες και προκάλεσε µια νέα ισορροπία δυνάµεων. Οι Ηνωµένες Πολιτείες ξεκίνησαν τον πόλεµο από το 2014 κιόλας, µε το φασιστικό πραξικόπηµα του Ευρω-Μεϊντάν, για να διασφαλίσουν την πρωτοκαθεδρία τους, στοχεύοντας στο µοναδικό κράτος που θα µπορούσε, δυνητικά, να τις αµφισβητήσει. Η επανάσταση των σχιστολιθικών εξορύξεων επιτάχυνε την ανάγκη διακοπής των ενεργειακών σχέσεων Ρωσίας – ΕΕ και τον εξοβελισµό της Ρωσίας από την ευρωπαϊκή αγορά µέσω των οικονοµικών κυρώσεων. Το τρόπαιο της Ουάσιγκτον ήταν η θωράκιση και αναβάθµιση την παγκόσµιας ηγεµονίας της.
Ο πόλεµος µετέτρεψε την ΕΕ σε άβουλο και πειθήνιο άθυρµα της Ουάσιγκτον. Η Ευρώπη παραιτήθηκε από κάθε φιλοδοξία να αποτελέσει ένα ανεξάρτητο κι ανταγωνιστικό στις ΗΠΑ ιµπεριαλιστικό κέντρο. Στο εσωτερικό της ΕΕ ο πόλεµος στην Ουκρανία έδωσε νέα ώθηση στη χρόνια αντιδραστική της στροφή, κανονικοποίησε τον νεοφασισµό και τη λογοκρισία, επισηµοποίησε τη Ρωσοφοβία και καταδίκασε σε πρόωρο θάνατο κάθε προσπάθεια αντιµετώπισης της κλιµατικής αλλαγής. Εµφάνισε ως αναγκαία την ανάδυση της πολεµικής οικονοµίας που απορροφά δισεκατοµµύρια ευρώ από τη δηµόσια υγεία και παιδεία.
Η Ουκρανία ακόµα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί για να ανοίξει την αυλαία µιας νέας εποχής πολέµων και βίας, φτώχειας και καταπίεσης µε πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ.
Το βιβλίο παραθέτει τα ιστορικά και πρόσφατα πολιτικά γεγονότα που οδήγησαν στην πιο αιµατηρή σύγκρουση στη µεταπολεµική Ευρώπη.
Διαβάστε εδώ απόσπασμα από τον Πρόλογο του βιβλίου (Προδημοσίευση, kommon.gr).
Ο Λεωνίδας Βατικιώτης συνομιλεί με τον Πάρι Καρβουνόπουλο, στο militaire.tv,
για το νέο του βιβλίο "Ουκρανία - Το μεγάλο πλάνο"
Συνέντευξη του Λεωνίδα Βατικιώτη, στη δημοσιογράφο Βασιλική Πετρούδη
Πατήστε εδώ για τη συνέντευξη του Λ. Βατικιώτη στο Κανάλι 1 και τον Ν. Μπαρδούνια για το βιβλίο του «Ουκρανία – Το μεγάλο πλάνο»
Συνέντευξη στον Γιώργο Σαχίνη
Ένα βιβλίο ανάλυσης για Ουκρανία κι από το Κασμίρ έως την Γάζα, η Ευρώπη & η Ελλάδα Ο δημοσιογράφος- ερευνητής και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης σε μια αναλυτική συζήτηση
στον 98.4 με αφορμή το νέο του βιβλίο από τις εκδόσεις "Τόπος" με τίτλο :
" Ουκρανία – Το μεγάλο πλάνο, ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί".
Ο Λεωνίδας Βατικιώτης επισημαίνει εισαγωγικά ότι στο βιβλίο του για την Ουκρανία, κατά σύμπτωση αλλά όχι τυχαία ανάλυση, εισαγωγικά δίνετε το ιστορικό προηγούμενο του Κασμίρ, ως κατάσταση μόσχευσης από μια μεγάλη κάποτε αποικιοκρατική δύναμη παγκόσμιας παρέμβασης την Βρετανική Αυτοκρατορία. Όπως λέει, η Ουκρανία ακόμα κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί, και εφευρέθηκε, για να πλήξει την Οκτωβριανή Επανάσταση μετά το 1917, για να αποσταθεροποιήσει τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» μετά το 1945, για να νομιμοποιήσει την άνοδο και την κανονικοποίηση του φασισμού στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, για να συμβάλει στην περικύκλωση της Ρωσίας, για να εντείνει τις κεντρομόλες δυνάμεις στο ΝΑΤΟ και να διευρύνει τον αριθμό των μελών του, για να αυξηθούν οι πολεμικές δαπάνες στην Ευρώπη και να εμφανιστεί ως αναγκαία κι επιβεβλημένη η ανάδυση της ευρωπαϊκής πολεμικής οικονομίας, για να διακόψει την ενεργειακή συνεργασία της Ευρώπης με τη Ρωσία, για να διευκολύνει την ενεργειακή απόβαση των ΗΠΑ στην Ευρώπη, για να δώσει επιπλέον λόγο ύπαρξης στο ΔΝΤ, για να προσφέρει ασύλληπτα κέρδη στις αμερικανικές κυρίως πολυεθνικές του πολέμου, της αγροδιατροφής και άλλων, για να εμφανίσει ως δικαιολογημένη τη λογοκρισία, τις απαγορεύσεις, τη ρωσοφοβία κι άλλα πολλά.
Το βιβλίο αποτελείται από τέσσερα μέρη. Στο πρώτο μέρος περιγράφονται τα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη από τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 ως τα δραματικά γεγονότα του Ευρωμεϊντάν το 2014. Το δεύτερο μέρος εστιάζει στην ιστορία της περιοχής.
Το τρίτο μέρος περιγράφει τα γεγονότα και τις δυνάμεις που οδήγησαν από το Ευρω-μεϊντάν το 2014 στον πόλεμο του 2022, αναδεικνύοντας τον ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Το τελευταίο μέρος εστιάζει στις αλλαγές που οδήγησαν στον πόλεμο και στις αλλαγές που αυτός πυροδότησε με τη σειρά του, με επίκεντρο την ενέργεια, το ΔΝΤ, τις σχέσεις της Ευρώπης με την ΕΕ, τον ρόλο της Ελλάδας και, τέλος, τον σύγχρονο ιμπεριαλισμό. Ο Λεωνίδας Βατικιώτης , μιλάει ακόμη για τις δραματικές εξελίξεις σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα, αλλά και το αρνητικό κλίμα για τις κοινωνίες όπως σωρεύεται στην Ευρώπη με την μετατροπή της σε οικονομία πολέμου.
Ακούστε τη συνέντευξη εδώ
Γ. Σαχίνης (07/05/2025),ράδιο 98.4
Λεωνίδας Βατικιώτης στο Documento-συνέντευξη στον Θανάση Καραμπάτσο
Η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της ηττήθηκαν
Ο «Τραμπ περισσότερα κοινά στοιχεία έχει με τον Ζελένσκι παρά με τον Πούτιν» τονίζει στο Documento ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης, με αφορμή τις διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη και την κυκλοφορία του βιβλίου του «Ουκρανία – Το μεγάλο πλάνο. Ακόμα και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί» από τις εκδόσεις Τόπος. «Κάθε μέρα που περνάει η Ρωσία προελαύνει όλο και πιο βαθιά και βρίσκεται με περισσότερα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα» σημειώνει για τις εξελίξεις, από τις οποίες, όπως επισημαίνει, η Ελλάδα θα βγει χαμένη μαζί με το κράτος πρόνοιας της ΕΕ.
Η στάση στις διαπραγματεύσεις και η ιστορική εξέλιξη στον πόλεμο της Ουκρανίας καταδεικνύουν έναν proxy war με ενορχήστρωση των ΗΠΑ. Ο Τραμπ αποφασίζει και ο Ζελένσκι εκτελεί, ακόμη και για τις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη;
Ο πόλεμος διεξάγεται δι’ αντιπροσώπων (proxy war) μόνο από την πλευρά της Δύσης, δεδομένης της γενναιόδωρης υποστήριξης της Ουκρανίας από τουλάχιστον 50 επιπλέον κράτη. Η άλλη πλευρά, της Ρωσίας, πολεμάει μόνη της ή σχεδόν μόνη της. Συνεπώς δεν είναι και για τις δύο πλευρές του μετώπου πόλεμος δι’ αντιπροσώπων. Πράγματι, όπως γράφτηκε, για τη μετάβαση του Ζελένσκι στην Κωνσταντινούπολη πίεσαν οι ίδιες οι ΗΠΑ. Ωστόσο, και ο Τραμπ περισσότερα κοινά στοιχεία έχει με τον Ζελένσκι παρά με τον Πούτιν. Στην πλευρά της Ουκρανίας στέκεται, αλλά με τους δικούς του όρους…
Η ΕΕ επιδίωξε να παραμείνει στον πόλεμο για να τον εκμεταλλευτεί στην κατεύθυνση επιτάχυνσης πολλών αντιδραστικών αλλαγών που κυοφορούνταν εδώ και χρόνια και τέθηκαν επιτακτικά μετά την κρίση του 2008, που εξακολουθεί να είναι άλυτη. Αυτήν τη διαδικασία πολύπλευρης εκμετάλλευσης της Ουκρανίας από τη Δύση και κυρίως από την ΕΕ περιγράφω στο βιβλίο μου. Και φυσικά η επιλογή παραμονής στον πόλεμο, ο «μουντζούρης» όπως λέτε, συνοδεύεται από τεράστιο οικονομικό κόστος που θα πληρώσουν οι λαοί.(...)
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Θ. Καραμπάτσος για το Documento (20/05/2025)
Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης για το kreport
(...) Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της δουλειάς του Λ. Βατικιώτη, δημοσιογράφου αλλά και με ακαδημαϊκές/ερευνητικές περγαμηνές, είναι ότι ενώ η ματιά του είναι γεωπολιτική (και ασφαλώς έχει μια βαθύτερη παραδοχή ιστορικής ανάγνωσης: Το «η Ουκρανία ακόμη κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί» το αποτυπώνει αυτό πολύ συγκεκριμένα), πέρα από τη μελέτη και διασταύρωση πηγών, περιέλαβε επιτόπια έρευνα και μακρά σειρά προσωπικών συζητήσεων. Ξεκίνησε η κυρίως δουλειά και συγγραφή του βιβλίου μετά την «πυροδότηση εκρηκτικού υλικού δεκαετιών» στις 24 Φεβρουαρίου, ενώ κορυφώθηκε το 2024, επιλέγοντας συνειδητά να μην επηρεάζεται από την πορεία του πολέμου στο μέτωπο. Ή τις τοποθετήσεις των Δυνάμεων, πέρα δηλαδή από τα άμεσα εμπλεκόμενα μέρη Ουκρανία-Ρωσία. Σ’ αυτήν ακριβώς την συλλογή και παράθεση υλικού για το «πριν», βρίσκεται για μας ο κύριος πλούτος του βιβλίου.
Θα συναντήσει ο αναγνώστης στο αρθρωτό αυτό βιβλίο στοιχεία που είναι απίθανο να έχει «επισκεφθεί» με την παραδοσιακή προσέγγιση. Έτσι, π.χ. η πόλη Ντονέτσκ αρχικά ονομαζόταν Ιούζοβκα (από τον Ουαλλό μηχανικό Χιουζ, που ξεκίνησε εδώ το πρώτο εργοστάσιο που σημάδεψε την μοίρα της), ύστερα Σταλίνο (όχι μόνο από την Ιωσήφ Βησσαριώνοβιτς Τζουγκασβίλι, αλλά και από… τον χάλυβα), με τελική μετονομασία σε Ντονέτσκ λόγω… αποσταλινοποίησης. Ενώ η ευρύτερη περιοχή του Ντονμπάς προέρχεται από την «ανθρακούχα λεκάνη του Ντονέτσκ». Καταγράφει ο Βατικιώτης: «Μαζί με τον ορυκτό πλούτο, στους ανθρώπους του Ντονμπάς αναπτύχθηκε ένα κλίμα ανυπότακτο και εξεγερτικό». Στην γειτονική περιφέρεια του Λουγκάνσκ γεννήθηκε και ο Αλεξέι Σταχάνοβ, με εξόρυξη άνθρακα 14 φορές πάνω από την νόρμα του «Κάθε εργάτης μπορεί να γίνει Σταχάνοβ» κατά τον Μολότοφ. Όμως αυτό είχε σημαντικές επιπτώσεις στην δομή της εργατικής τάξης, την κρατική/διευθυντική επιβολή (και αυθαιρεσία). Όταν ένας λαός έρχεται σε αντιπαράθεση ήδη με τον Λένιν, δύσκολα θα κάνει πίσω όταν πάει να στιγματισθεί ως «εχθρός λαός» από το Κίεβο…
Διόλου απλή ευθύγραμμη και η συζήτηση για την παραχώρηση του Ντονέτσκ στην Ουκρανία, ως ένα εργατικό/κομμουνιστικό αντίβαρο προς μια βασικά αγροτική/συντηρητική Ουκρανία. Αυτού του είδους οι αναφορές δίνουν στην προσέγγιση του Βατικιώτη ένα βάθος που το ξαναβρίσκει κανείς στην προσέγγιση των φασιστικών/νεοναζιστικών κινημάτων στην Ουκρανία (σοβιετική αφίσα της δεκαετίας του ΄50 δείχνει Ουκρανούς φασίστες να ζητούν οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ) μέχρι και την δημιουργία του μετέπειτα γνώριμου και σ’ εμάς Τάγματος Αζόφ. Αντίστοιχα, στην τοποθέτηση για την «Πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία σε ένα αντίστοιχο φόντο Σερβίας ή Γεωργίας κοκ, και την προσέγγιση της κρίσης που οδήγησε στις διαδηλώσεις του «Ευρωμεϊντάν», όταν τέθηκε σε αμφισβήτηση η Εταιρική Συμφωνία με την ΕΕ. (Μέρος, θυμίζει ο Βατικιώτης, «αμφίπλευρης διεύρυνσης» της Ουκρανίας προς Ρωσία και προς ΕΕ, πλην με τον Ρομάνο Πρόντι να εκτιμά ότι «η Ουκρανία είναι τόσο πιθανό να μπει στην ΕΕ, όσο και η Νέα Ζηλανδία»).
Δεν είναι ανάγκη να ακολουθήσει κανείς όλη την συλλογιστική του Λ. Βατικιώτη – που, ασφαλώς, καταλαμβάνει και τις πολύνεκρες διαδηλώσεις και πράξεις καταστολής του Φεβρουαρίου 2014 στο Μεϊντάν – πλην τα στοιχεία που προσάγει/καταθέτει δείχνουν τουλάχιστον ένα πράγμα: ότι η πορεία από τις ταραχές του 2014 και μέχρι την Ρωσική επέμβαση/εισβολή του 2022 δεν είναι μια πορεία που βρέθηκε σε εξέλιξη χωρίς εξήγηση και βαθύτερα αίτια. Με ενδιάμεσους – καίριους – σταθμούς την εξέλιξη του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης, ή ακόμη την διεκδίκηση των πόρων της Ουκρανίας. Πολύ πριν τις σπάνιες γαίες του Τραμπ, ήταν η αγροτική γη: «σε όλο τον πλανήτη, δυο ζώνες «μαύρης γης» υπάρχουν, στην Ουκρανία και τον Καναδά», έδινε 8% του ΑΕΠ και 17% της απασχόλησης στην Ουκρανία πριν τον πόλεμο, με διεκδίκησή της από Cargill, Toepfer, ADM, Bunge και με αγροτεχνολογία Monsanto και DuPont…
Για τον Λεωνίδα Βατικιώτη, «στο έδαφος της Ουκρανίας ξεδιπλώνεται μια σύγκρουση μεταξύ καπιταλιστικών κρατών». Αιφνιδιάζει η διατύπωση, πλην… και η Ρωσία «καπιταλιστική χώρα είναι, και η κυβέρνησή της μια αστική κυβέρνηση με αυταρχικά χαρακτηριστικά», απέναντι στον «φιλελεύθερο καπιταλισμό της Δύσης». (...)
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Kreport (03/06/2025)
Λεωνίδας Βατικιώτης: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση συντηρεί τον πόλεμο στην Ουκρανία…»
Συνέντευξη στον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο για το larissanet.gr
Κε Βατικιώτη ποια ανάγκη σας ώθησε στην έρευνα και εν τέλει στη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Παρακολουθώ στενά το θέμα της Ουκρανίας, αρθρογραφώντας για θέματα διεθνών, περισσότερα από 20 χρόνια. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου και πολύ πιο έντονα μετά την πρόσφατη κλιμάκωση, έκρινα αναγκαίο ότι η στάση του κάθε πολίτη απέναντι στον πόλεμο πρέπει να λάβει υπόψη της μια σειρά από γεγονότα που ξεπερνούν κατά πολύ χρονικά την τρέχουσα διαμάχη και τοπικά τα γεωγραφικά όρια της Ουκρανίας. Εκτείνονται από την ανάδυση, εκ του μηδενός, του Ντονμπάς ως βιομηχανικού κέντρου και καρδιά τη Ρωσίας αρχικά και της Σοβιετικής Ένωσης στη συνέχεια, περνούν από τις συμφωνίες διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης και φτάνουν στον πλανητικό αγώνα που διεξάγουν οι ΗΠΑ για να διατηρήσουν την παντοκρατορία τους. Πλευρά και μάλιστα καθοριστική επί τουλάχιστον τέσσερις θητείες τριών αμερικανών προέδρων αυτού του αγώνα ήταν η Ουκρανία, ως αιχμή του αμερικανικού δόρατος… Η παράθεση όλων αυτών των ιστορικών γεγονότων, δυναμικών και αντιθέσεων επέβαλε τη συγγραφή του βιβλίου «Ουκρανία – το μεγάλο πλάνο, ακόμα και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί» (εκδ. Τόπος).
Λέτε ότι η Ουκρανία ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί για να ανοίξει την αυλαία μιας νέας εποχής πολέμων και βίας, φτώχειας και καταπίεσης με πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ. Ποια είναι η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλο αυτό;
Αρχικά η ΕΕ, καίτοι συνεργαζόταν στενά με τις ΗΠΑ για την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης της Ουκρανίας το 2014, υιοθετούσε μια πιο ήπια στάση. Ποιος ξεχνάει την απάντηση της Βικτόριας Νούλαντ το 2014 «fuck the EU»; Η στάση της ΕΕ άλλαξε το 2022, ενώ από το 2024 υιοθέτησε μια εκ βάθρων διαφορετική πολιτική αναλαμβάνοντας να υποκαταστήσει τις ΗΠΑ εξοπλίζοντας και χρηματοδοτώντας την Ουκρανία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συντηρεί τον πόλεμο στην Ουκρανία, αντί να πρωταγωνιστήσει στις ειρηνευτικές προσπάθειες, για να υλοποιήσει τα δικά της πολιτικά και οικονομικά σχέδια. Περίοπτη θέση σε αυτά έχει το πρόγραμμα επανεξοπλισμού της (Rearm Europe και Safe). Το ιλιγγιώδες ποσό που θα αφιερωθεί την παραγωγή όπλων (800 δισ. ευρώ!) θα προέλθει από περικοπές κονδυλίων τα οποία κατευθύνονταν στην κοινωνική πολιτική, την παιδεία, την επιστημονική έρευνα, στους αγρότες κ.α. (...)
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Λ. Αναγνωστόπουλος (08/06/2025)
Παρουσίαση του βιβλίου Παρασκευή 9 Μαΐου 2025 στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ .
Για το βιβλίο μίλησαν οι: Κώστας Ήσυχος (πρώην αναπληρωτής υπουργός Άμυνας) Μαριανέλλα Κλώκα (Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων για την Ειρήνη και τη Μηβία, pressenza) Βασίλης Μπορνόβας (πρώην πρέσβης της Ελληνικής, Δημοκρατίας στην Ουκρανία) Άρης Χατζηστεφάνου, δημοσιογράφος. Συντονίζει ο δημοσιογράφος Πάρης Καρβουνόπουλος.
***
Παρουσίαση του βιβλίου στη Λάρισα (02/06/2025) με ομιλητές τους: Λεωνίδα Βατικιώτη, Θανάση Σκαμνάκη (δημοσιογράφο), Ανδρέα Νταή (Αντιπολεμική Κίνηση Λάρισας) και Γιάννη Βούλγαρη (οικονομολόγο)
Προσθήκη στο καλάθι
