_{© Έργο εξωφύλλου: Κλεοπάτρα Δίγκα: Απειλή, 2023.}

1η έκδοση: Φεβρουάριος 2025

Εξώφυλλο & Δελτίο τύπου

Περισσότερα για τον συγγραφέα και το έργο του στη σελίδα arisgrandmangr.com

Τέσσερις Έλληνες και τέσσερις Νορβηγοί διασταυρώνονται µε απρόσµενα εχθρικές διαθέσεις στο νησί της Δήλου. Ένας από τους πρώτους ακολουθεί µια Αµερικανίδα φωτογράφο µόδας (και παγετώνων) στη Νέα Υόρκη, όπου, εκ παραλλήλου µε τον θυελλώδη έρωτα, βιώνει µια ανυπόφορη µοναξιά. Φωτογραφίες της φωτογράφου «διαβάζουν» σε περιοδικό µε το ίδιο τροµερό ενδιαφέρον ένας µανάβης λαϊκής αγοράς κι ένας συνταξιούχος δάσκαλος, χειµερινός κολυµβητής. Όλοι οι παραπάνω, συν κάποιοι Αιγύπτιοι ναυπηγοί, ένας διανοούµενος αρχιτέκτονας, µια Τουρκάλα πολιτική πρόσφυγας, ένας µετανάστης από το Σουδάν, µια προσφάτως δραπέτης σεξεργάτρια µοιράζονται τη ζωή τους σ’ ένα ιδιόρρυθµο κοινόβιο.

Γύρω τους ο κόσµος καίγεται, γκρεµίζεται, διαψεύδεται, ανδραποδίζεται. Ωστόσο η καθηµερινότητα συνεχίζει ανελέητη την κανονικότητά της µε µικρο-βάσανα, µικρο-έρωτες, µικρο-διεκδικήσεις.

Η Απάρνηση συγκροτεί την αρχαιολογία του φευγαλέου παρόντος. Με την έννοια ότι oι εδώ κατακερµατισµένες ιστο­ρίες όλων των παραπάνω ηρώων προσοµοιάζουν σπαράγµατα ζωφόρων και αγγείων ή µισοσβησµένα αρχεία άγνωστων λαών – ίχνη µιας Ατλαντίδας που τη νιώθουµε πολύ οικεία, αν και το µόνο που γνωρίζουμε γι’ αυτήν είναι η μυθολογία που την περιβάλλει.

Διαβάστε εδώ την προδημοσίευση του βιβλίου στην Book Press  (09/02/25)

***

H Aπάρνηση είναι ο τρίτος τόμος στην Τριλογία των Κολυμπητών.

Εδώ οι προηγούμενοι δύο τίτλοι.

***

Συνέντευξη στον Θανάση Μήνα για το ηλ. περιοδικό Αναγνώστης

Στην Απάρνηση, το μυθιστόρημα που ολοκληρώνει την Τριλογία των Κολυμπητών του Άρη Μαραγκόπουλου, συναντάμε ξανά ορισμένους από τους κεντρικούς χαρακτήρες που είχαν εμφανιστεί στα δύο προηγούμενα βιβλία του: την παρέα των χειμερινών κολυμβητών που απαρτίζουν ο συνταξιούχος δάσκαλος, o κύριος Μενέλαος, μανάβης στο επάγγελμα, και ο διανούμενος αρχιτέκτονας Αργύρης που διαβάζει Ανρί Λεφέβρ και ακολούθησε ερωτευμένος μια Αμερικανίδα φωτογράφο μόδας στη Νέα Υόρκη∙ μαζί τους οι Αιγύπτιοι ναυτεργάτες Αμντούλ και Άχμεντ, η Τουρκάλα πολιτική πρόσφυγας Μενέμ, ο Σουδανός πρόσφυγας Μπαρτολομέ, η προσφάτως δραπέτης σεξεργάτρια Ιουλία, και οι νεαρές Φραγκίσκη και Μιράντα.  Όλοι τους µοιράζονται τη ζωή τους σ’ ένα ιδιόρρυθµο κοινόβιο, «ο καθένας σύμφωνα με τις δυνατότητές του για τον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του»∙ έναν θύλακα αντίστασης, θα έλεγε κανείς, απέναντι στον γενικευμένο κομφορμισμό, στην αποθέωση του ατομικισμού και σύγχρονη βία της αστικής αποικιοποίησης, ενώ «γύρω τους ο κόσµος καίγεται, γκρεµίζεται, διαψεύδεται, ανδραποδίζεται. Ωστόσο η καθηµερινότητα συνεχίζει ανελέητη την κανονικότητά της µε µικρο-βάσανα, µικρο-έρωτες, µικρο-διεκδικήσεις». Η αφήγηση του συγγραφέα είναι θραυσματική, δομημένη σε εναλλαγές από στιγμιότυπα που με απότομα cut up πηγαινοέρχονται μπρος-πίσω στον χώρο (Αθήνα, Βάρκιζα, Δήλος, Νέα Υόρκη) και στον χρόνο (με έμφαση στα γεγονότα της τελευταίας πενταετίας). Παρά την τελική, ας την πούμε, δικαίωση των πρωταγωνιστών της ιστορίας, το φινάλε δημιουργεί ένα αίσθημα χαρμολύπης ή, αλλιώς, ένα είδος αριστερής μελαγχολίας. Εκείνης όμως της αριστερής μελαγχολίας που, όπως σημειώνει ο Enzo Traverso, δεν είναι «ούτε τροχοπέδη ούτε παραίτηση, ξυπνάει τη μνήμη των νικημένων, πλεγμένη με τις ελπίδες του παρελθόντος που έμειναν ανεκπλήρωτες και προσδοκούν να ζωντανέψουν ξανά».
Η Απάρνηση ολοκληρώνει την επονομαζόμενη Τριλογία των Κολυμβητών, που ξεκίνησε με το Φλλσστ, Φλλσστ Φλλλσσστ και συνεχίστηκε με το Ω! Τι υπέροχη εκδρομή! Να δούμε καταρχάς σε ποια περίοδο τοποθετείται χωροχρονικά αυτή η τριλογία και ποια βασικά θέματα πραγματεύεται;

Η Τριλογία παρακολουθεί την καθημερινότητα είκοσι περίπου ανθρώπων, στα χρόνια της ανθρωπιστικής κρίσης (2011 έως σήμερα). Στην Απάρνηση, πιο συγκεκριμένα, η ζωή των ηρώων προβάλεται μέσα από αποσπασματικά στιγμιότυπα του βίου τους που με τη σειρά τους συνδέονται με μικρά ή μεγάλα συμβάντα τα οποία αφορούν όλο το παγκόσμιο διαδικτυακό χωριό. Αυτά τα αποσπασματικά στιγμιότυπα καημών, πόθων, μικρο-ιστοριών, διεκδικήσεων και απογοητεύσεων των ηρώων αντιμετωπίζονται περίπου ως αρχαιολογικά ευρήματα. Ωσάν δηλαδή το παρόν μας να μεταμορφώνεται αυτομάτως σε ανιστόρητο παρελθόν έτσι ώστε να απαιτείται η συνδρομή της αρχαιολογικής σκαπάνης για να το κατανοήσουμε.
Η Απάρνηση, σε μια εποχή που η Ιστορία μας ξεφεύγει, καθώς τρέχει πιο γρήγορα από τη δυνατότητά μας να τη συνειδητοποιήσουμε, προσπαθεί με τη μέθοδο της αποσπασματικότητας, του «καρέ φιξ» όπως θα λέγαμε στον κιν/φο, να σταματήσει για λίγο τη βεβιασμένη, την ειδησεογραφική ροή των πραγμάτων, επιτρέποντας στον αναγνώστη να αναστοχαστεί το παλιό και το νέο, τη βία και τον πόλεμο, το μακριά και το εγγύς, την εξουσία και ό,τι εν δυνάμει την υποσκάπτει, την αλαζονεία και την ταπεινότητα – ιδού λοιπόν κάποια επιμέρους θέματα του βιβλίου.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Θανάσης Μήνας, oanangnostis.gr (17/03/2025)

Συνέντευξη στην Έφη Γιαννοπούλου για την Εποχή
«Οι άνθρωποι αντιστέκονται όποτε ένα όραμα τους φέρνει πιο κοντά»

Με την Απάρνηση, που πρόσφατα κυκλοφόρησε, ο Άρης Μαραγκόπουλος ολοκληρώνει την «τριλογία των κολυμπητών», μια μυθιστορηματική αποτύπωση της Ελλάδας της κρίσης. Προηγήθηκαν το Φλλσττ, φλλστ, φλλσσστ (2020) και το Ω! Τι υπέροχη εκδρομή (2023). Από τη σκοτεινή ιστορία των πρώτων χρόνων της κρίσης και της παρέας των ηλικιωμένων κολυμβητών του (2012-2016), ο Μαραγκόπουλος ανοίγει τον φακό της αφήγησής του και φτιάχνει μια τοιχογραφία της Ελλάδας των τελευταίων χρόνων όπου ιστορικά γεγονότα και καταστάσεις συμπλέκονται με τις ζωές των επινοημένων ηρώων της μυθοπλασίας, διατηρώντας την ίδια βαρύτητα μέσα στο μυθιστόρημα, εμπλουτίζοντας τα μεν τις δε. Συγγραφέας που πάντα δοκιμάζει και πειραματίζεται με τη φόρμα, την ίδια στιγμή που αναμετριέται με την Ιστορία, ο Μαραγκόπουλος επιλέγει στην Απάρνηση μια αποσπασματική αφήγηση, σαν στιγμιότυπα, για να αποδώσει το fast-track και fast forward παρόν μας. Φτιάχνει έτσι έναν οδηγό κατανόησης, αλλά και επιβίωσης για σκοτεινούς καιρούς.  

Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ
γράφει η Έφη Γιαννοπούλου, Εποχή (06/04/2025)

Γράφει η Ευγενία Μπογιάνου για την Αυγή της Κυριακής
Με την «Απάρνηση» ολοκληρώνεται η μυθιστορηματική καταγραφή
μιας Ελλάδας λιμασμένης και κατακερματισμένης

Η«Απάρνηση» του πολυσχιδούς Άρη Μαραγκόπουλου είναι το τρίτο μέρος της «Τριλογίας των κολυμπητών» μετά το «Φλλσστ, φλλσστ, φλλλσσστ» του 2020 και το «Ω! Τι υπέροχη εκδρομή!» του 2023. Ολοκληρώνεται έτσι με τον καλύτερο τρόπο η μυθιστορηματική καταγραφή μιας Ελλάδας λιμασμένης και κατακερματισμένης, η οποία αντιμετώπισε την οικονομική κρίση και βγήκε από αυτή ίσως ακόμη φτωχότερη -όχι κατ’ ανάγκη ή όχι κατά κύριο λόγο σε υλικά αγαθά- απ’ ό,τι εισήλθε. Από τα πρώτα χρόνια της κρίσης και την παρέα των χειμερινών κολυμβητών στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας, ο Μαραγκόπουλος εξακολουθεί να γράφει για το σήμερα περικλείοντας στην αφήγηση φλέγοντα γεγονότα του καιρού μας, καταστάσεις αναγνωρίσιμες από τον οποιονδήποτε, δίχως την προστασία της απόστασης που χαρίζει ο χρόνος, δίχως να έχει ανάγκη αυτή την απόσταση και την ενδεχόμενη νηφαλιότητα που ίσως θα του χάριζε, βουτώντας με έφηβη ορμή, πάθος, οργή και βαθιά γνώση μέσα στην πραγματικότητα που μας περιβάλλει, αποτυπώνοντάς τη λογοτεχνικά με τα θαυμάσια σμιλευμένα, δουλεμένα εργαλεία που κουβαλά και τα οποία διαρκώς εξελίσσει και ανανεώνει, δίνοντας ένα μυθιστόρημα πολιτικό -στοιχείο που έτσι κι αλλιώς καθορίζει το έργο του-, πολύπλοκο, απολαυστικό, βαθιά ανθρώπινο και στοχαστικό: έννοιες όπως τα θέματα της μνήμης, της κατανόησης του παρόντος λόγω της γνώσης και της ανάλυσης του παρελθόντος, της Ιστορίας και του πώς αυτή συμπλέκεται και συμπορεύεται με τις μικρές καθημερινές ιστορίες των ανθρώπων, του πολέμου και των συντριμμιών που αφήνει πίσω του, της βίας, της αλληλεγγύης ως τρόπου ζωής, του έρωτα, του ελεύθερου αδέσμευτου έρωτα, της σύγχρονης οικογένειας που είναι -ή που θα μπορούσε να είναι- έξω από στερεότυπα και μικροαστικές νοοτροπίες, της εξουσίας, της καταναλωτικής δυτικής κοινωνίας που τρέχει με χίλια δίχως να κοιτάζει γύρω της, δίχως να οραματίζεται ένα μέλλον που θα περιλαμβάνει τον άνθρωπο, της ηττημένης παροπλισμένης Αριστεράς είναι μερικά μόνο από αυτά που διατρέχουν τις σελίδες του. Κι όλα αυτά καταφέρνοντας να δημιουργήσει ένα εντελώς προσωπικό, αναγνωρίσιμο λογοτεχνικό σύμπαν, στο οποίο το πολιτικό στοιχείο δεν έρχεται σε αντιδιαστολή με την αισθητική και μορφολογική αναζήτηση, που είναι αδιάκοπη και συνεχής από έργο σε έργο. Ο Μαραγκόπουλος είναι ένας από τους πιο τολμηρούς -με την έννοια της ειπωμένης γνώμης, που δεν ακκίζεται και δεν κρατάει ισορροπίες- διανοούμενους της εποχής μας: μεταφραστής, μελετητής του Τζέιμς Τζόις, σπουδαίος μυθιστοριογράφος. Ένα πολιτικό ον και γι’ αυτό ένας πολιτικός συγγραφέας. (...)

(...)Η κατακερματισμένη αποσπασματική φόρμα της αφήγησης με τις πολλές εναλλαγές, τις διαφορετικές οπτικές γωνίες και τα διάσπαρτα ντοκουμέντα δίνει ακριβώς τον ρυθμό της εποχής: μιας εποχής στον αυτόματο πιλότο, γρήγορης, ανικανοποίητης, ασύντακτης, επιφανειακής. Ο Μαραγκόπουλος παγώνει τη στιγμή, δηλαδή διευρύνει τον καιρό και τον κάνει χρόνο. Χρόνο αναπόλησης, σκέψης, αναστοχασμού. Έχουμε απαρνηθεί την αλήθεια μας, λέει. Έχουμε απαρνηθεί τα στοιχεία της ταυτότητάς μας, αφήνοντας την τύχη μας σε ένα ομοιόμορφο παγκόσμιο διαδικτυακό χωριό. «Κάθε τσαγκάρης που συνταξιοδοτείται, κάθε ναυπηγός που τα παρατά εξαντλημένος από τη βίαιη εγκαθίδρυση του πλαστικού στην τέχνη του (…) άθελά του καταστρέφει τη λαϊκή αποταμίευση αιώνων, σκοτώνει το αρχέτυπο της ανθρώπινης κοινοτικής ζωής. (…) Η Απάρνηση γεννάει φτώχεια».
Φυσικά ο Μαραγκόπουλος δεν νοσταλγεί. Αναλύει, αρνείται να ξεχάσει, πάσχει, μνημονεύει, προτείνει, αντιπροτείνει, συγκρούεται, επαναστατεί. Ή, μάλλον, με μία έννοια, παραμένει επαναστατημένος: μέσω της λοξής ματιάς, μέσω της ελπίδας που γεννά η κοινοβιακή ζωή, μέσω της ουτοπίας, μέσω της αισιοδοξίας του φινάλε.
Το βιβλίο θέλει τον αναγνώστη ενεργό. Πρέπει να ενώσει τα νήματα, να βάλει στη θέση τους τα κομμάτια για να εισπράξει την αναγνωστική χαρά μιας σπουδαίας λογοτεχνίας.

Διαβάστε το δημοσίευμα εδώ
Ευγενία Μπογιάνου, Αυγή της Κυριακής 19/04/2025 

Κοινόβιο με πολλαπλή ταξική βάση γράφει ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου για το Βήμα της Κυριακής
Στο νέο μυθιστόρημα του Αρη Μαραγκόπουλου γυμνά πολιτικά γεγονότα
συμπλέκονται με ερωτικά πάθη και υπαρξιακές αναταράξεις

Μυθιστοριογράφος με σταθερό πολιτικό προσανατολισμό, ο Άρης Μαραγκόπουλος ολοκληρώνει με την Απάρνηση την τριλογία των «Κολυμπητών», που ξεκίνησε με το φλστ, φλλσστ, φλλλσσστ(2016) και συνεχίστηκε με το Ω! Τι υπέροχη εκδρομή! (2023). Οπως και στα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας, ο Μαραγκόπουλος τελεί ως συγγραφέας και ως αφηγητής (δεν βρισκόμαστε πια στην εποχή του μακρόχρονου συγγραφικού του προσωπείου, του Βενιαμίν Σανιδόπουλου) υπό το κράτος της «αριστερής μελαγχολίας»: μια υπόθεση της βρετανικής Αριστεράς (για την ακρίβεια ενός κομματιού της) σύμφωνα με την οποία ο καπιταλισμός υποταγμένος στον ανεξέλεγκτο οικονομικό φιλελευθερισμό έχει ξεβιδώσει ως καθημερινή ιδεολογία της αναπόφευκτης ανάγκης τα πάντα-μισθούς και εισοδήματα, εργασιακές σχέσεις και εργασιακό χρόνο, δημόσια υγεία και γενικότερα δημόσιες παροχές, ελευθερίες για την οποιασδήποτε επιλογή. Η «αριστερή μελαγχολία» θλίβει όσους συντάχθηκαν με το κάποτε επαναστατικό όραμα της κοινωνικής μεταβολής (εδώ θα συναντήσουμε και την ιταλική «αριστερή μελαγχολία»), μα έστω κι έτσι, αν συνειδητοποιηθεί το μέγεθος της ήττας των παθόντων, θα πρέπει πλέον να ξεκινήσουν όλα από την αρχή.

Μου είναι δύσκολο να υιοθετήσω τον πολιτικό φαταλισμό που αγνοεί την ιστορική κυκλικότητα της οικονομίας ενώ την ίδια στιγμή πιστεύει σε μνήμες που, αν ζωντανέψουν ξανά, θα παρέμβουν δραστικά και σωτήρια στην Ιστορία. Ο Μαραγκόπουλος, παρ’ όλα αυτά, όπως έχω γράψει ξανά, δεν εκβιάζει πολιτικά τη λογοτεχνία του και δεν βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα, ακόμα λιγότερο να υψώσει διδακτικό δάκτυλο ινστρούχτορα ή αναστάσιμο ευχολόγιο παπά.

Το πολυπρόσωπο κοινόβιο όπου ζουν οι πρωταγωνιστές του, δάσκαλοι, μανάβηδες, σεξουαλικά εργαζόμενες γυναίκες, πρόσφυγες, φωτογράφοι, ναυτεργάτες (αναγνωρίζω από τα προηγούμενα μέρη χαρακτήρες που έπαιζαν βοηθητικό ρόλο), έχει και πολλαπλή ταξική βάση, κερδίζοντας σε ταξική και ανθρωπογεωγραφική αντιπροσωπευτικότητα. Ετσι, τα γυμνά πολιτικά γεγονότα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό δεν γίνονται μηχανική μήτρα ή μηχανικό φόντο για τη ζωή των ηρώων αλλά συμπλέκονται σε διαρκή, ηθελημένα ακατάσχετη ροή με τα ερωτικά πάθη, με  τις ενδοοικογενειακές αντιθέσεις και με τις υπαρξιακές αναστατώσεις τους.

Κι αυτά χάρη σε μια μη γραμμική, πολυμερή και πολύτροπη αφήγηση, που παίζει συνεχώς με τον χώρο και με τον χρόνο, που ανάγεται στο παρελθόν όχι για να νοσταλγήσει μα για να γευτεί εκ νέου τους τους λησμονημένους χυμούς, που επανέρχεται στο παρόν για να οργιστεί πολιτικά και που ταξιδεύει στο μέλλον για να βρει, όπως το κολύμπι σε γνώριμα νερά και ο διάπλους της ανοιχτής θάλασσας, την ελευθερία εν τέλει από την πολιτική, την επιθυμία του έρωτα (ακόμα και την επιθυμία του θανάτου), τη λύτρωση από τη δυναστεία της μνήμης και τον στροβιλισμό της ατομικής και της συλλογικής ύπαρξης σε έναν ιστορικό χρόνο μακριά από οιονδήποτε καταναγκασμό και (τουλάχιστον κατά τη δική μου ανάγνωση) και ντετερμινισμό. Κι αν αναρωτιόμαστε ακόμη για τη σχέση πολιτικής και λογοτεχνίας, θα έλεγα λίγα, ελάχιστα τα κέρδη για την πολιτική και πολλά, πάμπολλα για τη λογοτεχνία. 

γράφει ο Β. Χατζηβασιλείου,
Βήμα της Κυριακής (04/05/2025)

Το απείθαρχο μωσαϊκό γράφει η  Μαρία Μοίρα για την εφημ. Εποχή

Ο Άρης Μαραγκόπουλος στο παρόν βιβλίο παρουσιάζει το τελευταίο μέρος της τριλογίας των «Κολυμπητών» (Φλλσστ, φλλσστ, φλλλσσστ και Ω! Τι υπέροχη εκδρομή) επιχειρώντας μια μυθιστορηματική επισκόπηση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης στη χώρα μας, και όχι μόνο. Σ’ αυτόν τον ύστατο μυθοπλαστικό απολογισμό, της μετά την πανδημία του covid συνθήκης, ο συγγραφέας με πολιτική διεισδυτικότητα και βαθιά ανθρώπινη συναίσθηση, με ανατρεπτικό χιούμορ και οξύνοια, εγρήγορση και παρήγορη αισθαντικότητα, συνθέτει ένα πολύχρωμο και πολύτροπο μωσαϊκό υποκειμένων, τόπων και  καταστάσεων.
Γράφει με ένα προφορικό ιδίωμα, με μια γλώσσα άμεση, ουσιαστική και λειτουργική, άλλοτε αποσιωπώντας με περίσκεψη και άλλοτε δηλώνοντας με παρρησία, όσα τον ανησυχούν βαθιά. Αφήνοντας ανολοκλήρωτες τις φράσεις στα σφιγμένα στόματα των χαρακτήρων, σαν διακεκομμένους μετέωρους συλλογισμούς. Με πικρή ειρωνεία συνεχίζει απτόητος να δρασκελίζει τα χρόνια και τους καιρούς, καταδεικνύοντας όσα ταλανίζουν και αποσταθεροποιούν τους νεότερους ήρωες της  τριλογίας και τους συντρόφους τους, στην Ελλάδα της απάθειας, της διαφθοράς και της ρεμούλας. Εξιστορώντας όσα εμπνέουν, εμψυχώνουν και δίνουν κουράγιο σ’ αυτούς τους επιγόνους των χαλκέντερων γηραιών κολυμπητών της μεταπολίτευσης με τις στερεοτυπικές κατηγοριοποιημένες απόψεις και τις άκαμπτες βεβαιότητες (ταξινομημένους στην ασφάλεια της παντοδύναμης δεξιάς, του κέντρου, της αριστεράς, της τέχνης και της διανόησης). (...)

(...) Μια αφήγηση γλυκόπικρη, συμπεριληπτική, εξομολογητική, στην οποία ο συγγραφέας ενσταλάζει όλη την αγωνία, τη νοσταλγία και τον αναστοχασμό γι’ αυτόν τον «ομορφάσχημο» κόσμο, που θα μπορούσε να ήταν άλλος. Εισβάλλοντας στον τακτοποιημένο μικρόκοσμό μας, ανοίγοντας ρωγμές στον εφησυχασμό μας, ήδη από τον πρόλογο: «Ζούμε σε τραγική εποχή και παραμένουμε ανησυχητικά ήρεμοι. Αυτό είναι ακόμα πιο τραγικό». Όμως κάτω από αυτή την σκληρή και αδιαπέραστη επιφάνεια της πραγματικότητας υποφώσκει η αχνή ελπίδα της αφύπνισης, η παραμυθία της ανατροπής. Και αυτήν την αμυδρή προσδοκία σμιλεύει «στην πέτρα της υπομονής» ο συγγραφέας.

Διαβάστε την παρουσίαση εδώ
της Μαρίας Μοίρα, Αυγή Αναγνώσεις

Ο συγγραφέας μιλάει για το μυθιστόρημα του στον Δημήτρη Μεϊδάνη Σε Πρώτο Πρόσωπο (Δεύτερο Πρόγραμμα ΕΡΤ, 103,7).

Ελθέτω η Βασιλεία με τη Βασιλεία Ζερβού, καλεσμένος  ο Άρης Μαραγκόπουλος (ΕΡΤ, Πρώτο Πρόγραμμα, 31/03/2025)

Άρης Μαραγκόπουλος: «Η λογοτεχνία οφείλει με τον τρόπο της να διαφυλάσσει την ιστορική μνήμη»: Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη του συγγραφέα στον Σόλωνα Παπαγεωργίουγια την Bookpress (17/03/2025).

***

Με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματος ''Απάρνηση'' ο Άρης Μαραγκόπουλος συνομιλέι με  την Έφη Γιαννοπούλου μεταφράστρια, κριτικό & τον Γιάννη Μπασκόζο δημοσιογράφο, συγγραφέα. Η εκδήλωση έγινε την Πέμπτη 3 Απριλίου 2025 στο Gustav Athens.