1η έκδοση: Δεκέμβριος 2024

Εξώφυλλο & Δελτίο τύπου

100 χρόνια Ολυµπιακός Σύνδεσµος Φιλάθλων Πειραιώς

100 χρόνια ζωής για τον µεγαλύτερο πολυαθλητικό σύλλογο της Ευρώπης, µε 315 τίτλους στην Ελλάδα, 21 Παγκόσµιους και Ευρωπαϊκούς τίτλους στα οµαδικά αθλήµατα και αµέτρητες διακρίσεις σε 21 Ολυµπιακά αθλήµατα.

100 χρόνια για τον σύλλογο που γεννήθηκε από την ταπεινωµένη κοινωνία του Πειραιά µε το βαρύ φορτίο να της ξαναδώσει το αίσθηµα της περηφάνιας.

100 χρόνια για τον δηµοφιλέστερο σύλλογο της χώρας που λατρεύεται από τη µισή Ελλάδα και µισείται... από την άλλη µισή, στον οποίο συνυπήρχαν και συνυπάρχουν τα µεγάλα οικονοµικά συµφέροντα µε τον κόσµο των λαϊκών φτωχογειτονιών, των προσφυγικών κατα­λυµάτων, των ναυτικών διαδροµών, των φτωχοδιαβόλων του περιθωρίου.

100 χρόνια που µέσα από αθλητικές και κοινωνικές συγκυρίες-ρωγµές, έρχονται στο προσκήνιο ο Αναµατερός, ο Γόδας, ο Μουράτης. Ο ∆αρίβας µε τη φανέλα της οµάδας της Μακρονήσου. Ο Ρωσσίδης κι ο Φουστέρ µε τον µατωµένο επίδεσµο στο κεφάλι. Ο Μήτσου, ο Σάββας Παπάζογλου κι ο Μπέσης που τους έβγαζε η ΚΥΠ από την ενδεκάδα για τα φρονήµατά τους. Ο πολιτικός πρόσφυγας Γιούτσος, ο Μπούκοβι κι ο Ροµαίν Αργυρούδης που τους έδιωξε η χούντα!

100 χρόνια βαθιών αντιφάσεων, όπως συµβαίνει, άλλωστε, µε όλα τα κοινωνικά φαινόµενα, που όλες εκτοξεύτηκαν στα ουράνια την «Άγια νύχτα» της 29ης Μαΐου του 2024.

«Εγώ, έτσι κι αλλιώς, είµαι Ολυµπιακός», είχε πει ο Στέλιος Μπέσης όταν του πρότειναν πακτωλό χρηµάτων για να πάει σε άλλη οµάδα. «Έτσι κι αλλιώς» λοιπόν, µε τα πολλά πρόσωπά του, µε αυτά για τα οποία είµαστε περήφανοι αλλά και µε αυτά που µας πληγώνουν... είναι η µεγάλη µας αγάπη! Η Ολυµπιακάρα µας!

Διαβάστε εδώ την προδημοσίευση του βιβλίου στον imerodromo.gr.

Γράφει ο Μάκης Διόγος για την Εποχή Τα πολλά πρόσωπα ενός θρύλου (15/02/2024).

Παρουσίαση στο Kommon από τον Γ. Αλεξάτο

Πολύτιμο και το νέο βιβλίο του Σπύρου Αλεξίου, αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο από τους οπαδούς του Ολυμπιακού, αλλά και απ’ όποιον ενδιαφέρεται για μια σημαντική πτυχή της νεοελληνικής κοινωνικής ιστορίας: το ποδόσφαιρο, ως στοιχείο λαϊκής πολιτισμικής έκφρασης.
(...) Γράφοντας για την ιστορία του Ολυμπιακού, ο συγγραφέας κάνει ενδιαφέρουσες και πολύτιμες αναφορές συνολικότερα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ιδιαίτερα στις απαρχές της. Η οποία και πάλι συνδέεται με γενικότερες κοινωνικές συνθήκες και αντιθέσεις.

Έτσι, στο βιβλίο γίνεται μια σχετικά εκτενής αναφορά στην ανάπτυξη του Πειραιά και στην ανάδειξή του, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, στο πρώτο λιμάνι και την πιο σημαντική βιομηχανική πόλη της χώρας. Επικεντρώνοντας στη συγκρότηση της πειραϊκής εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος, αλλά και στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αστικής τάξης στις δύο γειτονικές πόλεις. Την Αθήνα και τον Πειραιά.

Χαρακτηριστική είναι και η αντιπαραβολή της ίδρυσης του Ολυμπιακού με την ίδρυση του Παναθηναϊκού, του «αιώνιου αντιπάλου», στη γειτονική πρωτεύουσα:

«Ο ΠΑΟ ιδρύθηκε από μεσοαστούς που μεγάλωσαν σε αστικό περιβάλλον, είχαν αστική κουλτούρα κι ο πυρήνας των οπαδών του ήταν τα αστικά και μεσοαστικά στρώματα του κέντρου της Αθήνας, μιας πόλης που μετά το 1900 και ειδικά στον Μεσοπόλεμο συγκέντρωσε όλη σχεδόν την πολιτιστική δημιουργία της χώρας. Εξέφραζε την πρωτεύουσα, δεν ένιωθε πως δημιουργείται ως “αντίπαλο δέος” κάποιου, δεν έβλεπε κάποια ομάδα ως κοινωνικό αντίπαλο παρά μόνο στο πλαίσιο του αθλητισμού. Μετέφερε την κληρονομιά του ρομαντισμού και της αντίληψης του κλασικού αθλητισμού.

Από μεσοαστούς ιδρύθηκε κι ο Ολυμπιακός, μόνο που αυτοί ήταν αυτοδημιούργητοι, προέρχονταν κατά κανόνα από τα λαϊκά στρώματα και είχαν ανάλογη κουλτούρα. Είχαν γαλουχηθεί με το όνειρο ενός Πειραιά που θα γινόταν η πόλη-πρότυπο και είχαν δει αυτό το όνειρο να καταρρέει εξαιτίας… “εξαιτίας της Αθήνας που μας έκλεψε τους καλύτερους” ήταν η ρηχή και συναισθηματική εξήγηση που γέννησε την ανάγκη αντίδρασης. Οι Πειραιώτες είχαν, λοιπόν, “αντίπαλο δέος”, δημιούργησαν τον Ολυμπιακό “για να πάρουν πίσω την περηφάνια τους”, δεν έβλεπαν το ποδόσφαιρο μόνο ως σπορ, δεν καταλάβαιναν πολλά από ρομαντισμό και κλασικό αθλητισμό».

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, «το πρώτο μεγάλο επίτευγμα του Ολυμπιακού ήταν […] ο συγκερασμός των αντιθέσεων, αρχικά στους κόλπους των μεσοαστών, αλλά πάνω από όλα μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων, των -διαφορετικής καταγωγής- γειτονιών, των προσφύγων, των συντεχνιών του λιμανιού ως και των παιδικών συμμοριών που οι συγκρούσεις τους στον πετροπόλεμο έμειναν στην ιστορία. Διαμορφώθηκε ένα νέο, “πειραϊκό” όραμα υπεροχής, αντίστοιχο με αυτό που ενοποίησε την πειραϊκή κοινωνία το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα».

Στο βιβλίο του Σπύρου Αλεξίου, παρακολουθούμε την ιστορική διαδρομή της πειραϊκής ομάδας, της «ελληνικής Μπαρτσελόνα», όπως τη χαρακτηρίζει, από την ίδρυσή της, το 1925, μέχρι σήμερα. Πάντα σε συνάρτηση με τις γενικότερες πολιτικο-κοινωνικές εξελίξεις, τόσο στον Πειραιά όσο και γενικότερα στη χώρα.

Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι αναφορές στη Μεγάλη Δεκαετία του ’40 και στη σύνδεση της ιστορίας της ομάδας με την εποποιία της εαμικής Αντίστασης. Τότε που αναδείχθηκαν ηρωικές μορφές, όπως ο λοχαγός του ΕΛΑΣ, Νίκος Γόδας. Ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού που εκτελέστηκε το 1949, φορώντας την ερυθρόλευκη φανέλα.

Διαβάστε την παρουσίαση εδώ
Γ. Αλεξάτος, kommon.gr (13/12/2024)

Συνέντευξη στον Βασίλη Σκουρή για το dnews.gr
Ο Ολυμπιακός, ο Πειραιάς, οι μεγάλοι αγώνες που δεν δόθηκαν στα γήπεδα,
οι εκτελέσεις παικτών του και οι διώξεις

Η αληθινή ιστορία του Ολυμπιακού μέσα από το βιβλίο «Ένας Θρύλος με πολλά πρόσωπα», Εκδόσεις «ΤΟΠΟΣ»- Μια συγκλονιστική συνέντευξη με τον συγγραφέα του βιβλίου Σπύρο Αλεξίου.
Γιατί ο Ολυμπιακός ήταν «ομάδα της εργατικής τάξης»; Πώς η κυρίαρχη τάξη παρενέβη ιδεολογικά στο ποδόσφαιρο το οποίο είχε κατακτήσει πλατιά λαϊκά στρώματα; Ποιοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και άλλων ομάδων εκδιώχτηκαν λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων; Ποιοι εξορίστηκαν από το καθεστώς και ποιοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς; Τι συνέβη με τον Μπούκοβι και το Γιούτσο; Πότε δόθηκε ο φιλικός αγώνας Ολυμπιακού και Α΄ και Γ΄ Τάγματος Μακρονήσου, με τη μισή ομάδα να αποτελείται από εξόριστους ποδοσφαιριστές της ομάδας του Πειραιά, μεταξύ των οποίων ο θρυλικός Γιώργος Δαρίβας; Ποια σύγκρουση των διεθνών ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού με την ΕΠΟ και το μετεμφυλιακό κράτος έγινε ταινία από τον σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη και τον συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλλη έχοντας ως κεντρικό πρόσωπο τον αρχηγό Αντρέα Μουράτη; Ποια ήταν η σχέση του Ολυμπιακού με τη χούντα και γιατί έφυγε ο Γουλανδρής;
Τα ερωτήματα αυτά και πολλά άλλα απαντά με συνέντευξή του στο Dnews o Σπύρος Αλεξίου, συγγραφέας του βιβλίου «Ένας Θρύλος με πολλά πρόσωπα-100 χρόνια Ολυμπιακός», που κυκλοφορεί από τις -πολύ ανεβασμένες είναι αλήθεια τελευταία- Εκδόσεις «Τόπος».

Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ
του Β. Σκουρή, dnews.gr (28/12/2024)

100 χρόνια Ολυμπιακός και ο Σπύρος Αλεξίου μεταφέρει στο Short Stories στιγμές από τις συναντήσεις του (και όχι μόνο) με τον Αντρέα Μουράτη, τον θρυλικό Μιζούρι του Ολυμπιακού, τον μαχητή του ΕΛΑΣ που αποκάλεσε τη Φρειδερίκη Γκλίξμπουργκ κυρούλα. Διαβάστε εδώ, shortstories.gr (10/03/2025).